Vung Tau Vietnam | Een brief voor de opa van Duc

Een brief voor de opa van Duc in Vung Tau

“Wat gaaf. Naar Vietnam?! Mijn opa woont er, in Vung Tau,” glundert Duc vol ongeloof.
“Jullie gaan gewoon naar Vietnam. Ik ben zo jaloers, wat zou ik graag meegaan. Ik heb hem sinds jaren niet meer gezien. Mag ik een brief voor hem meegeven?”

Waar ligt Vung Tau?

Voor vertrek sla ik er de Lonely Planet eens op na. Vung Tau, waar ligt dat in hemelsnaam? “Duc zegt in het Zuiden,” antwoordt mijn reisgenoot. Hij en Duc zijn collega’s. Met mijn vinger glijd ik over de kaart. Bac Lieu…. Mytho…..hebbes, Vung Tau. Gelegen aan de Zuid-Chinese zee op pakweg 125 kilometer van Ho Chi Minh City vandaan.

Ik heb hier een brief voor mijn opa

Duc is in Nederland geboren, opgegroeid en heeft er een baan in de auto-industrie gevonden. Zijn ouders kwamen naar Nederland, met de intentie terug te keren naar hun geboorteland, hetgeen nimmer gebeurde. Toch voelt hij zich naast Nederlander echt wel Vietnamees. “Ik zie er natuurlijk ook niet echt Nederlands uit,” glimlacht hij. “Bovendien met een naam als de mijne kun je ook wel raden dat ik niet uit de Hollandse klei ben getrokken.”

Opa is nog nooit in Nederland geweest. Duc zocht hem een paar keer op in Vung Tau. “De tickets zijn duur en het is niet naast de deur,” verzucht hij. “Daarom vind ik het zo tof dat jullie naar de geboortegrond van mijn familie reizen. Ik geef jullie een brief voor hem mee.”

Vanuit HCMC naar Vung Tau

Na een reis per Trans Mongolië Express, een expeditie per Jeep dwars door de Gobi woestijn, een paar maanden China en het doorkruisen van Vietnam van Noord naar Zuid, is de brief intussen een beetje gekreukeld. Ho Chi Minh City is de laatste grote stad die we aandoen, alvorens via de Mekong Delta naar buurland Cambodja te reizen. Het adres is nog prima leesbaar en om goed beslagen ten ijs te komen, hebben we geplastificeerde foto van kleinzoon Duc bij ons. We besluiten de uitstap naar Vietnamese kustplaats als dagtrip vanuit het voormalige Saigon te maken. Laat de zoektocht naar opa Nguyen beginnen.

Vung Tau, daar ben je zo

Niets is minder waar. Zoals het gaat als je al backpackend low cost een land bereist, maak je kennis met het bekende kastje en zijn trouwe maatje de muur. Bij het busstation is er niemand die kan vertellen welke bus, waar naar Vung Tau vertrekt. Twee motorrijders zien hun kans schoon, ze kunnen ons wel even een eindje de goede kant op brengen – voor een belachelijk bedrag -. Ineens valt mijn oog op een bonte verzameling minibusje, een eindje van het reguliere busstation vandaan. “Vung Tau?, vraag ik met een benepen stemmetje. De man die een hand vol dong (lokale munteenheid) aanneemt knikt instemmend. “Zal wel goed zijn,” zeg ik tegen mijn reisgenoot, terwijl we onze westerse lichamen tussen de Aziaten in het volle vehikel proppen. Ruim een uur later dan gepland, van een in totaal bijna drie uur durende tocht, zijn we dan toch op de plaats van bestemming. Fase een in het plan is voltooid, we hebben Vung Tau bereikt.

Opa, waar ben je?

Het ‘busstation’ ligt in de middle of nowhere. Echt geen idee waar we zijn. De weg vragen is een goed idee, alleen dit gedeelte van Vung Tau is volledig uitgestorven. Niks of niemand te bekennen. In de warme Vietnamese zon lopen we en lopen we. We passeren wat huizen en tonen het adres. Schouderophalend worden we weggestuurd. Lunch dan maar, een halve dag onderweg, de inwendige mens heeft ook aandacht nodig. Ook de dame die ons de beste springrolls van het land voorzet, heeft geen idee waar het adres op de smoezelige envelop is. Een opa vinden is nog niet zo gemakkelijk als gedacht…..

Verlos ons

“Ga richting de verlosser,” klinkt het advies. “De verlosser?” “Jazeker. Op Mount Nho staat het beeld van Koning Christus, wanneer je daar bent, ben je op de goede weg,” mompelt een oude man in gebrekkig Engels. Even denk ik “Misschien is dit hem wel en zit hij helemaal niet te wachten op twee vreemde snuiters aan zijn deur.” Op zoek naar JC dus. Een beeld van 32 meter hoog, boven op een berg moet je zo zien liggen zul je denken. Mis. Als er bomen voor staan is dat een stuk lastiger. De middag raast tijdens de zoektocht voorbij. De zoon van God bracht ons uiteindelijk niet bij ons doel van vandaag. “Ik wil verlost zijn van die brief,” zeg ik tegen mijn reisgenoot. Om er zeker van te zijn op tijd bij de hydrofoil te zijn – een helse rit van drie uur terug naar HCMC bedank ik even voor – zit er niets anders op dan onze zoektocht te staken. Per toeval passeren we een postkantoortje. Nog een keer vragen we of het adres in de buurt is. De vriendelijke verkoopster schudt van nee. Een beetje weemoedig plak ik de postzegel op de brief. Missie mislukt.

Einde verhaal?

Vanuit een guesthouse mailen we Duc dat we de brief niet persoonlijk overhandigd hebben. Een paar dagen horen we niets van hem. Uiteindelijk verschijnt er in de mailbox een bericht uit Nederland. De buurvrouw heeft het schrijven ontvangen. Zij zorgt voor de post, want opa ligt al bijna twee weken in het ziekenhuis (niets ernstigs). Conclusie: Al hadden we het huis gevonden, dan hadden we voor de gesloten deur gestaan…….

Vung Tau, iets voor jou?

Vung Tau, de Vietnamese Rivièra, wordt door de inwoners van Ho Chi Minh City gebruikt als plek om de hectiek van de stad te ontvluchten. Plekken als Black Beach, Front Beach en Mulberry Beach zijn populair onder zonaanbidders.

De Hon Ba Tempel op het gelijknamige eiland is bij laag getijde te voet te bereiken. Voor een prachtig uitzicht over Vung Tau beklim je de vuurtoren. De zogeheten ‘Witte Villa’ de voormalige verblijfplaats van de Franse gouverneur, later ook het zomer paleis van de Vietnamese royals, is een bezoekje waard. Verder kun je er golfen en fraaie hikes maken. Huur een fiets of een brommer om je op dit schiereiland gemakkelijk te verplaatsen.