Regte heide, een bijzonder mooi grensgeval
De Regte heide strekt zich uit tussen de Brabantse plaatsen Riel en Goirle en de Belgsiche grens. We wandelen over landgoederen, vlonderpaden, langs grafheuvels uit de bronstijd en door het heidegebied. Ga je mee?
Vroege vogels
De onverharde grond onder onze wandelschoenen voelt zacht aan. Niet gek aangezien het afgelopen nacht onophoudelijk geregend heeft. Op het moment dat we de achterklep van de auto op de parkeerplaats sluiten, cirkelt, hoog boven ons hoofd, een vogel. Met het hoofd in de nek, turen we naar het beest in de lucht. “Een buizerd,” klinkt het stellig iets verderop. “Het is een buizerd,” herhaalt de man nog eens, zonder de verrekijker voor zijn ogen weg te halen. We raken aan de praat en het blijkt dat de man elke zondag in het gebied te vinden is. “Heb je geen verrekijker bij je? Zonde! Anders had je misschien wel een torenvalk of een bonte specht gespot.”
Na slechts enkele stappen houden we direct halt. Onze startplaats, Klooster Nieuwkerk, gelegen op de grens van Nederland en België, dateert uit 1913. Voorheen stond er een kerk, met een geschiedenis die teruggaat tot aan 1639. Hoewel er geen kloosterlingen meer wonen, gaan de deuren van de kapel bij toeval net open. Een keurig gekleed gezelschap heeft ogenschijnlijk een vroege dienst bijgewoond. De meesten stappen in de auto om huiswaarts te keren, een aantal neemt plaats op het bijhorende terras van het complex. Daar wachten wij nog even mee, eerst maar eens wat kilometers maken.
Niet veel later passeren we, in alle vroegte en in alle stilte, een grenspaal en ligt Nederland achter ons.
Recht zo die gaat op de Regte heide
De donkere wolken aan de hemel lijken ons te volgen. Over de rechte weg met weinig beschutting, kruisen we onze vingers in de hoop dat een bui ons bespaart blijft. De Franse stoeltjes op Wijngaard Steenvoorde zijn bij beter weer vast en zeker een fijn rustpunt tussen de druivenranken, maar wij willen voordat de eerste druppels vallen, kunnen schuilen onder de bladeren in het bos. We versnellen onze pas, maar het mag niet baten, net voordat we het bordje ‘Ooijevaarsnest’ zien, valt de eerste neerslag op onze kruin.
“Ik ben blij dat we niet door die drassige weilanden hoeven,” klinkt het vanonder een capuchon. Het beboste gebied geeft beschutting tegen de regendruppels, die zo snel als ze kwamen ook weer verdwijnen. Druppels sieren de groene varens langs het pad en de rododendrons zuigen gulzig het regenwater op. De natuur kan deze kortstondige bui zichtbaar waarderen. Nu de grijze lucht plaats maakt voor blauwe tinten, oogt het groen om ons heen een stuk frisser en helderder.
Het riviertje de Leije, wijkt niet van onze zijde en is onze gids in het grensgebied. Niet dat je gemakkelijk verdwaalt, de route is immers goed gemarkeerd en van de lange statige met bomen omzoomde boslanen valt moeilijk af te wijken. Een flink aantal stappen over een vlonderpad heeft ons ongemerkt van het ene landgoed op het andere gebracht.
Landgoed de Hoevens laat zich graag omschrijven als een plek waar mens en natuur de rust en ruimte vinden die ze nodig hebben, zo lezen op een informatiebord langs de route. Een plek waar reeën, hazen, maar ook vleermuizen, vogels, vlinders en reptielen een veilig onderkomen hebben gevonden, te midden van wilde bloemen, kruiden en grassoorten.
Op een bankje luisteren we naar de geluiden waarop de natuur ons trakteert. Het zoemen van een insect, het kraken van wat takjes. Waarschijnlijk andere wandelaars, maar het zo ook zomaar een vos in het stuikgewas kunnen zijn en het vrolijke gezang van de vogels.
Ave Maria
In het katholieke Brabant is het haast onmogelijk aan religieus erfgoed te ontkomen. Sinds 2020 straalt Maria in haar bijbehorende grot in het Riels Hoefke weer als voorheen. Een rijke zakenman liet in de jaren dertig van de vorige eeuw de Mariagrot aanleggen uit dankbaarheid voor de genezing van een ernstige ziekte. Bombardementen in WOII en de tand des tijds tastten het heilige beeld en haar onderkomen aan. We doen even een schietgebedje en vragen onze lieve vrouw of we zonder regendruppels onze tocht uit mogen lopen.
Helaas, opnieuw pakken wolken zich samen om er een flinke plens water uit te storten. Tegen de tijd dat we de Regte heide bereiken, is er geen wolkje meer aan de lucht te bekennen. De laatste kilometers leggen we onder zon af, maar niet voordat we even halthouden bij de mysterieuze prehistorische grafheuvels die over het heidegebied verspreid liggen. Het is moeilijk te bevatten dat deze graven er al sinds de vroege bronstijd liggen.
De eerder gevallen regen heeft het laatste stuk van het traject in een modderpad verandert. Vieze wandelschoenen zijn op terras van het boscafé van horeca-uitspanning Klooster Nieuwkerk geen probleem. De veters mogen wat losser, het fleecejack kan uit, en we proosten met een lokaal biertje in de hand op een geslaagde tocht.
Landgoederen en Regte Heide praktisch:
- De route Landgoederen en Regte heide start en eindigt bij Klooster Nieuwkerk (Nieuwkerk 2, Goirle). Hier parkeer je gratis de auto, leg je aan voor een kop koffie, lunch of andere versnapering. Bovendien is het ook mogelijk er te blijven slapen. Meer informatie: https://kloosternieuwkerkgoirle.nl/
- De route is 11 kilometer lang en gaat grotendeels over onverharde paden. Bij regenachtig weer is goed schoeisel zeker aan te raden.
- In de wandelbundel (€ 4,95 excl. verzendkosten) met de Top 8 mooiste wandelingen van Toerisme de Baronie tref je deze wandelroute en 7 andere tochten variërend van 8 tot 14 kilometer. Check https://toerismedebaronie.nl/
Dit artikel schreef ik voor/verscheen eerder in Wandel Magazine
