Een visumaanvraag kan voor veel reisleed zorgen. Wanneer je zelf naar het consulaat of ambassade gaat loop je dikwijls tegen een bak ellende aan. Of het nu gaat om een visum voor Vietnam of voor Rusland, altijd loop je wel tegen regeltjes aan waarvan je bij jezelf denkt; “Huh? Wat? Hoezo?”
➡️ Lees ook: Het reisleed dat airconditioning heet
Weet ik veel
Laat het visum aanvragen beginnen. “Weet ik veel,” mompel ik in mezelf. “Wat zijn dat nou voor vragen. Hoezo willen ze dat weten!?” Gevolgd door;” Waarom zijn die hokjes zo klein?” Met frisse tegenzin worstel ik mezelf door een lange lijst met vragen heen. Als je nu denkt dat elk visumaanvraagformulier dezelfde vragen in dezelfde volgorde stelt. Mis! Dan zou het waarschijnlijk te gemakkelijk worden. Ik krijg het gevoel of ik een soort toelatingsexamen af moet leggen. Wanneer ik een vraag verkeerd of – naar de zin van de dienstdoende beambte – onvolledig invul, ben ik de pineut. Geen visum. Geen reis.
Visumaanvraag klaar. Toch niet
Alles goed, volledig, naar eer en geweten ingevuld? Met de juiste kleur inkt – ja ook daar zijn protocollen voor – op het correcte papier geprint en zijn de marges rondom het formulier eveneens in perfecte staat? Klaar.
Extra paperassen
Toch niet. Iets met uitnodigingen, kopieën van vliegtickets en/of hotelreserveringen. Wacht! Is mijn paspoort nog wel lang genoeg geldig. Hoe zat het ook al weer? Drie maanden of was het nou zes? En geldt dat vanaf de dag van vertrek of na terugkeer in Nederland?
Ze maken mij niets
Wanneer ik alle benodigde info compleet heb en dito paperassen, kan me niets meer gebeuren. Mij laten ze zo binnen. Dat visum heb ik al – spreekwoordelijk – in mijn zak zitten.
Vierkant
Ik trek mijn ‘ik ben een brave reiziger’ gezicht en overhandig het bundeltje aan een norse dame achter het loket. Zonder mij en mijn papierhandel een blik waardig te gunnen klinkt haar stem, zonder van het beeldscherm op te kijken: “Het moet een vierkante pasfoto zijn, geen rechthoekige.”
Visumaanvraag: Ik doe het niet meer (zelf)
In mijn reiscarrière heb ik tal van norse beambten voor mijn snufferd gehad. Zoveel, dat ik op zeker moment besloten heb er niet meer aan te beginnen. Nog wel reizen natuurlijk, maar de visumaanvraag besteed ik tegenwoordig met heel veel liefde en plezier uit aan Visaservicedesk.com. En wat een verademing is dat!
Vooraf weet ik waar ik aan toe ben, Alle te betalen kosten zijn duidelijk zichtbaar en volledig transparant na te lezen. Alles staat duidelijk op de website. Geen gemiep, geen gezeur. Geen norse ambassadepersoneel, geen gedoe. En voordat mijn reis gaat beginnen ontvang ik mijn paspoort vol benodigde stempels en/of stickers in mijn brievenbus. Voor een zorgeloos begin van mijn reis heb ik die bemiddelingskosten graag over. Het enige waar ik me druk om hoef te maken, is het feit of ik dit keer mijn rugzak of toch mijn trolley meeneem op reis. Maar dat is weer een heel ander verhaal.