Zand, zand en nogeens zand, dat moet Wahiba Sands (Oman) zijn
Wahiba Sands ligt het oosten van Oman en is ook bekend onder de naam Sharqiyah woestijn. In totaal bestaat ongeveer 80% van het uit woestijn. Overal waar je kijkt, zand. Tijdens mijn kennismaking met het land omring ik mezelf voor een nachtje met zandkorrels. Een prachtige woestijn van meer dan 16.000 km2 vol schitterende zandduinen. 
Leeg laten lopen
Amur, mijn chauffeur, draait plots de doorgaande weg af. Over een keiige weg manouvreert hij onze Toyota 4×4 jeep naar een klein lemen gebouwtje. “Blijf maar zitten, ik ben zo klaar,” stelt hij me gerust. Een man in een smetteloze dishdasha komt met uitgestoken hand Amur tegemoet en knikt naar me, terwijl ik in de koele airconditioning van de auto mezelf afvraag wat we hier nu in hemelsnaam doen. Via de achteruitkijkspiegel vang ik een glimp op stapels banden, gereedschap dat proffesorisch tegen de muur hangt en een vat met smeerolie. “Pffffffff,” klinkt het zachtjes. En dan nog eens. Stil, weer dat geluid, ik hoor het nog een keer. De mannen lachen en Amur stapt weer in.
“Op naar de woestijn!” Amur lacht wanneer ik hem – leek die ik ben – vraag wat er nu zojuist gebeurd is. “Iedereen weet dat voordat je de woestijn in gaat, je de banden leeg laat lopen,” lacht hij smalend en fronst een beetje. Hij begrijpt niet dat ik dat niet weet.
Zand happen in Wahiba Sands
Tip: hou je ramen dicht! Kort na het leeglopen der banden ontbreekt ineens een normale weg. Links zandheuvels, rechts, zo ver het oog reikt. De Jeep stuift door het zand, ons uitzicht wordt beperkt. Het raampje open draaien voor een foto, levert me direct een coupe messy hair op. Fijn zand kriebelt aan mijn kruin.
De chauffeurs krijgen er zin in en dagen elkaar uit een zandheuvel op te rijden. De een na de ander moet in het zand zijn meerdere erkennen. Amur doet stoer en zegt dat hij het wel gaat redden. Ik zet me schrap. Met negentig graden – voor mijn gevoel dan – stuiven we met brullende motor al slingerend onszelf een weg naar boven. En…….glijden achteruit, net voordat we de top bereiken, weer naar beneden. Mijn chauffeur probeert zijn gezicht in de plooi te houden, maar baalt zichtbaar. Niet voor een gat te vangen, neemt hij een andere route. Als tweede – tevens laatste – van een konvooi van een dozijn jeeps, bereiken we de top, de andere chauffeurs lachend achter ons latend.
Ik gooi mijn schoenen uit. Het warme zand, kriebelt aan mijn tenen. Het is misschien niet de mooiste zonsondergang die ik ooit zag, maar wat is dit een fijne plek om de zon in het zand te zien zakken.
Arabian Oryx Camp Wahiba Sands (Oman)
De zon is onder, tijd om naar mijn overnachtingsplek te gaan. Hier in Wahiba Sands slaap ik een nachtje in het Arabian Oryx Camp. Met grote stappen dender ik de zandheuvel af – nu weet ik zeker dat ik écht overal zand heb zitten – en sjok als een dromedaris loom naar mijn ‘bedoeïenentent’. Geen echte, maar een voor reizigers die wel van avontuur houden maar toch graag wat comfort hebben. Het is eigenlijk meer een bungalow, waarover ze een bedoeïenentent gedrappeerd hebben. Er is airconditioning, stroom, stromend, ja zelfs warm, water. Wat wil je nog meer?
In het restaurant staat het diner in buffetvorm opgesteld, daarna voeg ik me bij de chauffeurs. Zij zingen Omani liederen en dansen vol enthousiasme. Buiten is het aardedonker en oorverdovend stil. Welterusten!
Sliep jij al eens in de woestijn? Magisch he?
3 reacties
Wat een gave ervaring lijkt me dat! Ik sliep nog niet in de woestijn maar staat wel hoog op mijn (torenhoge) wensenlijstje!
Hi Simone, dit was zeker een fijn plekje om de nacht door te brengen. De woestijn in Dubai is ook een mooie ervaring, maar mijn beste ‘sand experience was in Mongolië. Een week lang per 4×4 door de Gobi woestijn trekken en slapen in ronde vilten ger tenten.
Haha! Een nachtje met zandkorrels.. Zand in je haar, zand tussen je tenen! Kan je het dagje scrubben wel een keertje overslaan 😉