Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre
Wie de natuur een warm hart toe draagt, weet de weg naar het Maleisische Sepilok op Borneo zeker te vinden. Het Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre ligt een goede 25 kilometer van de kustplaats Sandakan vandaan. Het is dé plek om (semi)wilde Orang-oetans te spotten.
Terug naar de natuur in Sepilok
Na een fantastische uitstap naar Turtle Island besluiten vriendlief en ik alvorens terug te keren naar Sandakan, een stop in te lassen in Sepilok. De orang-oetangs hebben het zwaar op Borneo. Belangrijkste redenen; ontbossing en houtkap, mijnbouw en (doorgaans aangestoken) bosbranden. De mensapen die uit hun natuurlijke habitat verjaagd zijn door de mens, komen in dit rehabilitatie centrum terecht. Hier tracht men de beesten opnieuw zelfstandigheid te geven, zodat ze terug kunnen keren naar de (overgebleven) jungle op het eiland.
Het Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre (SORC) werd reeds in 1964 opgericht. Een groep natuurliefhebbers startte het centrum op een terrein van 4.300 hectare grond. Inmiddels valt het opvangcentrum, gelegen in het Kabili-Sepilok Forest Reserve onder beheer van het ministerie van de Wildlife Department. Naar schatting leven er zo’n 75 semi-wilde orang-oetans in het reservaat.
Groot!
Terwijl we nietsvermoedend van de entree richting het plateau lopen waar de apen gevoerd gaan worden, tuur ik mezelf suf. Ik kijk hoog in de bomen. Bij elk ritsel geluid verwacht ik een Orang Utan te zien. Als er al iets te zien is zijn het makaken, die ook een gratis maaltje (ook) niet afslaan. Doordat ik met mijn hoofd in mijn nek loopt, mis ik bijna waar ik voor kom. Bijna. Want het exemplaar waarmee ik oog in oog kom te staan, zie je echt niet zomaar even over het hoofd.
Rustig, op het gemakje, zit een groot Orang-oetan mannetje de bezoekers aandachtig gade te slaan. Man, wat een beest. Groot! Dichtbij een foto maken, durf ik niet. Bang is niet helemaal het goede woord, maar echt op mijn gemak voel ik me ook niet, naast zo’n enorm beest. Wanneer we een stuk verder gelopen zijn, draai ik me om en maak als nog een plaatje van deze goedaardige reus.
Banana!
Een groep geïnteresseerden heeft zich op het platform tussen de hoge bomen verzameld. De rangers leggen bananen en anders lekkers gereed. Afwachten, dat is het enige dat nu nog rest. Ik kan je zeggen, ons geduld werd behoorlijk op de proef gesteld. Na een handvol brutale makaken en ruim een kwartier wachten, word mijn wachten beloont. In de verte doemt iets op. Sierlijk tussen de takken, komt het gedaante dichterbij. Het is een vrouwtje mét kind. Zo mooi, dat ik bijna vergeet een foto te maken.
Welcome in the jungle van Sepilok
Omdat de kans dat je buiten voedertijd Orang-oetans ziet klein is, besluiten we een van de korte trekkings op het terrein van het rehabilitatie centrum te maken.
We kiezen voor de zogeheten Bird’s Trail.
Belangrijk: registreer je voordat je aan je avontuur begint. Mocht er onverhoopt iets gebeuren tijdens je tocht, dan weet het personeel waar je (ongeveer) op het grote terrein bent. Vanzelfsprekend ook weer even afmelden als je wandeling er op zit.
Voor wie denkt dat de trails a walk in the park zijn, heeft het mis. Ook al zijn de afstanden gering, je bent toch echt wel in jungle met alles wat daarbij hoort. Blubberige paden, salamanders, wilde apen en zelfs slangen.
En dan heb ik het nog niet gehad over tiger leeches. Een soort teek/bloedzuiger die vooral op Borneo voorkomt. Dit ongedierte hangt in bomen en aan takken en laat zich zodra er een lekker hapje voorbij loopt zich op het slachtoffer vallen. Oh, en met slachtoffer, bedoel ik vooral mezelf. Een flink aantal keren had ik zo’n rotzak in mijn nek. Gruwel!
De (semi)wilde Orang-oetangs zagen we niet, maar dat maakte de tocht er niet minder spectaculair op.
Sepikok Praktisch:
- Sepilok is prima (per taxi of bus) vanuit Sandakan te bereiken
- Plan je bezoek rondom een van de (twee) voedertijden, de kans dat je Orang-oetans ziet, is dan immers het grootst
- Meer informatie (entreegelden, voedertijden en openingstijden) lees je na op de website van het Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre
4 reacties
Gaaf hoor dat je daar geweest bent! Ik moet echt nog eens die kant op reizen!
Dit staat nog hoog op mijn bucketlist. Het lijkt me zo bijzonder om deze dieren in het wild te zien!
Zo gaaf! Het is jaren mijn grote droom geweest om orang-oetans in het wild te zien. Ik was dan ook als een kind zo blij toen ik ze eindelijk zag in Sumatra. Borneo lijkt me ook geweldig!
Mooie ervaring! Lijkt me best indrukwekkend inderdaad om zo’n groot dier ineens in het echt te zien.