Pantanal, het mooiste stuk Brazilië
De Pantanal stond In oktober (2018) op het programma. De eerste kennismaking met Brazilië, OmniTraveler maakte een 10-daagse trip door de Pantanal. Wat een gave trip was dat! Kijk mee en oordeel zelf.
Op naar de Pantanal
Iedereen kent de Amazone, maar wie echt wildlife wil spotten bezoekt de Pantanal. Ja, ik had er wel eens van gehoord, maar voordat ik besloot er definitief heen te reizen, moest ik even op de kaart spieken waar het gebied ligt in Brazilië. (Voor wie ook wil gaan zoeken: Tussen Sao Paulo en Rio de Janeiro in, maar niet aan de kust).
Volgens Wikipedia is de Pantanal het grootste draslandgebied ter wereld. Wie een natuurgebied a la de Everglades verwacht, zit deels juist. Enkel is dit gebied ruwweg 20 keer groter (ongeveer 210.000 vierkante kilometer) dan haar Amerikaanse evenknie. Wegen zijn schaars en doorgaans niet om over naar huis te schrijven, dus is de boot is (naast het vliegtuig) het ideale vervoermiddel.
Eerste stop: Campo Grande
Vanuit Amsterdam vlieg ik met een overstap in Sao Paulo, naar Campo Grande (spreek uit: Kampoo Kran-sjie). Bij aankomst (lokale tijd) is het pas een uur of acht, maar ik duik meteen mijn bed. Even die jetlag weg slapen.
➡️ Lees ook: Jetlag, is daar nu echt niets tegen te doen?
Omdat een lokale markt bezoeken altijd een goed idee is
Heerlijk uitgeslapen (tot 05:15 uur – lokale tijd) en goed ontbeten, ben ik klaar om op pad te gaan. Vandaag is een reisdag, maar we verlaten Campo Grande niet, voordat we een bezoek hebben gebracht aan de Mercadao Municipal. Alles wat een Braziliaanse cowboy nodig heeft, vind je hier en meer.
Met open armen ontvangen in Coxim
Via het plaatsje San Martin en een enorme Strut winkel, waar je cowboy boots van struisvogelleer koopt, arriveren ver na de lunch in het plaatsje Coxim. De meest welvarende stad in de Pantantal. Met 3 universiteiten ook een jonge stad met, voor de begrippen van deze regio, veel faciliteiten.
Door gebrek aan hoogbouw – vooruit 1 gebouw met meerdere verdiepingen – doet Coxim dorps aan. Iedereen lijkt elkaar te kennen en zelfs ik wordt als buitenstaander begroet op straat. Wanneer de zon enigszins over zijn warmste punt van de dag is, werk ik me alsnog in het zweet. In de klamme hitte bedwing ik 434 traptreden. Eenmaal boven wordt ik met open armen ontvangen. Ook al verdwijnt dit Christusbeeld in dat van het bouwwerk in Rio, toch schittert onze lieve heer in de laatste zonnestralen. “Wees welkom, mijn kind,” lijkt hij uit te stralen.
Jauru
Coxim laat ik voor dit moment even achter me en kom een paar uur, hobbelend en door elkaar geschud, aan in Jauru. Ooit was dit een bolwerk voor de mijnindustrie. Met de nadruk op ooit. Het dorp liep leeg en behalve een kerk tref je er een dit winkeltje annex bar. De vriendelijke eigenaar heeft er geen enkele moeite mee zijn gasten om 10.00 uur in de ochtend een verse pot bier uit te serveren.
Vanuit het dorp is het ongeveer een uur hiken langs de rivier. Hier worden we welkom geheten door een die hard diamant mijner. Enkele maanden per jaar slaat hij nog altijd zijn kamp op langs de rivier in de hoop die ene steen te vinden die hem en zijn familie rijk zal maken.
Na een voortreffelijke barbecue lunch stap ik aan boord van een kleine boot. Vier uur lang zoef ik over het water. En passent spot ik tal van vogels en krijg ik een flinke plensbui op mijn bol.
Fazenda life
Wanneer de boot Coxim weer bereikt, slaap ik die nacht in de stad. De nachten die volgen, leg ik mijn hoofd ergens anders te rusten. Te weten op een fazenda (lees: enorme boerderij) midden in de Pantanal. Vanuit de fazenda spot ik tal van dieren. Ik ga op zoek naar kaaimannen, spot ara’s, rijd met de quad bijna een capibara aan en zie tal van koeien. Misschien schuilt er in dit stadsmeisje stiekem wel een cowgirl. Dat paard staat me best goed, als zeg ik het zelf 😉
Toeren met een omgebouwde Toyota
Om terug in de bewoonde wereld van Coxim te komen, doorkruisen we de Pantanal per omgebouwde Toyota truck. Emoes, roadrunners, gordeldieren en nog veel meer prachtige exemplaren uit de dierenwereld trekken aan me voorbij. Onder het stof bereik ik na zonsondergang opnieuw Coxim, snel douchen, een hapje eten en mezelf klaarmaken voor de laatste stop van deze trip.
Pantanal = Het goede hacienda leven
Voordat ik terug naar Campo Grande ga, leg ik nog aan bij een hacienda midden in het groen. Slangen, vogelspinnen, apen, noem maar op, het loopt hier vrij rond in de schitterende natuur. De verkoelende watervallen vlakbij de accommodatie zijn een welkome verfrissing na dagen lang stof happen. Wat een schitterende plek om een eveneens schitterende tour af te sluiten.
Aan alles komt een eind, ook aan het Pantanal avontuur
De weg die ik bijna een week geleden in Noordelijke richting reed, zak ik nu af naar het zuiden. Terug naar Campo Grande. Een laatste avondmaal, een laatste overnachting (in hetzelfde hotel als de eerste nacht). De reis is voorbij gevlogen. Wat een pracht van een gebied. En dan te bedenken dat ik slechts een klein deel van de Pantanal gezien heb. Dit smaakt naar meer!
Staat een bezoek aan de Pantanal op jouw bucketlist? Doen hoor!
➡️ Mijn trip werd georganiseerd door Braziltours. Check de website voor een vergelijkbare trip of andere mooie reizen door Brazilië.