Backpacken Azië, dat is het plan
Toen ik eind 2002 besloot op reis te gaan – backpacken Azië – moest er een plan komen. “Wat is nu de leukste manier om in Azië te komen?” Precies! Per trein.
Eerste beslissing; zo genomen
Zo die beslissing was snel genomen. Reeds in 2001 bereisde ik de Trans Siberische Spoorlijn met mijn mama, echter zonder tussenstop tussen Moskou en de hoofdstad van Mongolië, Ulan Bator. Om iets meer van Rusland mee te krijgen wordt er een onderbreking in Irkutsk ingelast. Ook een langer verblijf in Mongolië zet ik op de lijst. Een week per Russische jeep door de Gobi woestijn. Na aankomst in Beijing, zal China ontdekt gaan worden…….. en dan?
Backpacken Azië: China, en dan?
Eens even de atlas er bij pakken, tsja de atlas….. Internet was toen bij nog niet zo ingeburgerd als dat het vandaag de dag is en Google Maps al helemaal niet. Als we dan toch in China zijn, waarom dan niet buurland Vietnam ‘meepakken’? Bovendien lijken me Cambodja en Laos erg interessant en we zijn daar dan toch ‘in de buurt’. De gemakkelijkste stad om vanuit (Zuid Oost) Azië terug naar Nederland te vliegen is Bangkok, derhalve wordt Thailand als laatste land aan het lijstje toegevoegd.
Helaas
Maar er vallen ook dingen af. Mijn reisgenoot heeft enorme vliegangst. Waar ik me al kan verheugen op een vlucht en me afvraag hoe het eten zal zijn en welke films er gedraaid worden, slikt mijn reisgenoot reeds dagen voor een geplande vlucht valdispert om enigszins zichzelf in bedwang te houden.
Praten tijdens het opstijgen en landen is taboe en eigenlijk de rest van de vlucht ook. Klamme handen en dito oksels zijn het resultaat van elke vlucht, hoe lang of kort deze ook duurt. Je kunt nog net niet de handafdrukken in de armleuningen van de stoel zien staan, maar het scheelt dikwijls niet veel. Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik zou graag naar Burma / Myanmar reizen, maar helaas is dat door de enorme vliegangst van mijn reisgenoot niet bespreekbaar. Aangezien je het land alleen via de lucht binnen kan komen, sneuvelt dit plan.
➡ Lees ook: Vliegangst, je zal er maar last van hebben
Haat of liefde
Over India zegt men wel: “Je houdt ervan of je haat het…” Ik had al totaal niet de behoefte dit enorme land aan mijn ervaringen toe te gaan voegen en nadat ik de boeken Ben je ervaren | William Sutcliffe en Holy Cow | Sarah Macdonald las, wist ik het zeker. Geen heilige koeien, chutney, maar ook geen Taj Mahal voor mij.
Backpacken Azië: Tibet, een andere keer
Aangezien we zo licht mogelijk willen reizen en zo veel mogelijk zomerse kledij mee willen nemen, moeten er opnieuw concessies gedaan worden. Geen dikke truien en al helemaal geen jassen in de rugzak, ook geen lompe grote wandelschoenen. Het gevolg hiervan, Tibet wordt van de denkbeeldige routekaart geschrapt.
Afwezig
Backpacken Azië dus. Het reisplan is gemaakt, nu de rest van de voorbereidingen nog, spullen kopen, inenten en oh ja, mijn baas nog even vertellen dat ik een half jaar niet op kantoor aanwezig zal zijn………..
