Tunesië in het laagseizoen, een goed idee?

Tunesië in het laagseizoen bezoeken – in de winter (dec. 2016) – ligt wellicht niet helemaal voor de hand. Toch is er buiten de zonnige seizoen genoeg te zien en te beleven. Ik spendeerde een paar dagen in het land en zocht naar de charme van de badplaatsen, slenterde door oude medina’s en bewonderde het Romeins erfgoed, tussen de druppels door. Want ja, het regende flink tijdens mijn (verlengde) weekend weg.

Vrijdag: Tunesië, ik kom er aan

Tunis laat nog even op zich wachten. Mijn vlucht naar Tunesië is, helaas, meer dan een uur vertraagd. In plaats van 17.40 uur, zet het toestel van Tunis Air zich geruime tijd daarna pas in beweging.

Al babbelend met mijn buurvrouw, verorber ik de vliegtuigmaaltijd en staan we 3 uur later op Afrikaanse bodem. Mijn eerste keer op dit continent. Snel naar het Regency Tunis Hotel Gammarth en naar bed. Tot morgen Tunesië, dan kan ik je te bewonderen bij daglicht. Welterusten.

Zaterdag: Goedemorgen Tunesië, op naar Sousse

Vroeger dan ik hebben kan, gaat mijn wekker. En dat op zaterdag… Na het ontbijt koers ik naar Sousse. Terwijl de regendruppels op de ramen dansen en de ruitenwissers het tempo bepalen, tracht ik me een voorstelling te maken hoe de amandel- en olijvenbomen er uit zien, wanneer er een zonnetje op hun kruin schijnt.

Eerste stop in Sousse; het archeologisch museum. Een bezoek aan dit museum, gelegen in de kasbah (fort), mag je zeker niet overslaan als je aan de Tunesische kust vertoeft. Prachtige Romeinse mozaïeken domineren het pand. Ik hou er van.

Me, myself & the medina

Een bord van UNESCO prijkt langs de kant van de weg. Tunesië is er trots op de de medina van Sousse tot het werelderfgoed behoort. Donkere wolken pakken zich intussen weer samen boven mijn hoofd. Net op het moment dat ik de prachtige blauwe elementen op de foto vast leg, valt een eerste druppel op mijn neus. Gevolgd door nog een, aangevuld door een heel leger aan druppels.

Door het laagseizoen en het tijdstip van de dag (in Tunesië zijn veel winkels tussen de middag gesloten) was het al niet druk in de medina. Nu het weer te wensen overlaat, heb ik het oude centrum compleet voor mezelf.

Had ik al iets over het slechte weer gezegd…?

Net buiten de medina, zit een vrouwtje in de drup eieren en kippen te verkopen, een treurig gezicht.

Had ik al gezegd dat het heel slecht weer was…

Terwijl de zon verwoede pogingen onderneemt tussen de wolken door te piepen, schuif ik mijn benen onder tafel voor een uitgebreide lunch in de haven van Port El Kantaoui. Met een hap van mijn brik (bladerdeeg hapje) in mijn mond, sluit ik mijn ogen, kruip behaaglijk diep in mijn warme vest en waan me op het terras voor het La Daurade restaunt, in plaats van naast de kachel.

“Een ribat (Arabisch: رباط ribāṭ, versterkt klooster) is een Arabische term voor een fort aan de grens van het islamitische gebied ten tijde van de islamitische verovering van Noord-Afrika.” Bron: Wikipedia

Ondanks de enorme wind, bedwing ik de trappen van de uitkijktoren van het ribat. Zodra ik mijn hoofd buiten steek, waai ik zowat uit mijn jas. Wat een wind én wat een uitzicht.

Ik vind het mooi geweest voor vandaag, ik maak gebruik van het buffetrestaurant in mijn hotel – El Mouradi Palace – en duik er vroeg in. ’s Nachts droom ik van regenjassen, paraplu’s en rubber laarzen….

Zondag: Kom op Tunesië, stel me niet teleur

Hoopvol schuif ik de gordijnen open. Jammer. Je raad het al. Precies. R E G E N. Op het programma staat een keramiek workshop in Nabeul. Kleine clash tussen Nederland en Tunesië. Een winkel vol aardewerk waar een man zonder enig enthousiasme of uitleg borden zit te verven, staat bij mij niet gelijk aan een workshop. Snel verder.

De golven rollen met het getijde het verlaten strand op. Een enkele surfer is dapper genoeg het strenge weer te trotseren en de golven hier in Hammamet te bedwingen. Ik duik de medina in. Het is maar goed dat camera’s tegenwoordig digitaal zijn, anders had ik fotorolletjes tekort gekomen om alle fraaie deuren te fotograferen.

Street art

In een vervallen openluchttheater annex skatepark, ingeklemd tussen de medina en de boulevard, stuit ik op een portie street art. De Jasmijn revolutie wordt ook hier niet vergeten.

Tunesië in het laagseizoen = Koud

Na de lunch bij restaurant Chez Achour koerst de auto de heuvels van Bouargoub in. Behendig spring over een aantal plassen en kom zo toch met droge voeten bij de entree van Château Bacchus. De wijnproeverij organiseert in de zomermaanden folklore avonden, gecombineerd met wijnproeverijen en lokale specialiteiten. Nu is het er kil en koud. De wind giert door het vertrek dat er uitziet als een torenkamer in een kasteel. Zelfs de wijn is (te) koud. Brrrrr.

Na een lange autorit, check ik opnieuw in bij het Regency Tunis Hotel Gammarth. Omdat ik geen zin heb om een taxi naar Tunis te pakken, besluit ik in een van de vele restaurants in het hotel te dineren. De keuze valt op L’Olivero, een mediterraanse eetgelegenheid. Niets mis mee. Sterker nog, een aanrader.

Maandag: Tunesië ten tijde van de Romeinen

Voordat ik het vergeet te zeggen: Het is droog!

Bezocht ik in Sousse reeds het archeologisch museum, vandaag dompel ik verder onder in het Tunesië uit de Romeinse tijd. De eerste stop is een tamelijk lugubere: Punique de Carthage is een een plek waar honderden kindergrafzerken te zien zijn. Men is het er niet geheel met elkaar over een of er gezonde of doodgeboren kinderen aan de Godin geofferd werden.

Een aangenamer stuk geschiedenis vind ik terug bij de Romeinse baden, living life of luxery ten top, moet dat destijds zijn geweest.

Tenslotte slenter ik door het National Museum of Carthage. Een rommelig oubollig museum dat de schatten die het herbergt eigenlijk niet waardig is.

Tunesië in het laagseizoen: Dwalen door de straatjes van Sidi Bou Said

Ongeveer 20 kilometer buiten de hoofdstad Tunis, ligt Sidi Bou Said. Als er een award bestond voor pittoreske plaatsen, dan won Sidi Bou Said terstond. De karakteristieke blauw/witte huizen zijn indrukwekkend. Een plek voor kunstenaars en stelletjes die er romantisch door de straatjes slenteren (bij zonnig weer dan, he?).

De gele deur van Dar El Jeld

Aan de rand van de medina van Tunis, ga ik door een gele deur naar binnen. Dar El Jeld is een fantastisch restaurant en ik gebruik er een eveneens fantastische lunch. Topper!

Tijd voor de medina van Tunis

Ook in Tunis neem ik een kijkje in de medina. Hier is het wat drukker dan in Sousse en Hammamet. Een wirwar van straatjes, steegjes en doorsteekjes, het is het oppassen geblazen dat ik de weg niet kwijtraak.

Voordat ik Tunis gedag zeg, hou ik nog even halt bij een lokale markt. Ik vind het altijd heerlijk om tijdens het reizen de geuren van het land op te snuiven tussen de volgepakte kramen.

Voor het laatste diner, reserveer ik een tafel bij de White Elephant, het Thaise restaurant van het Regency Tunis Hotel Gammarth – en enige Thaise etablissement in het land – (je bent een Asiaholic of niet, natuurlijk). Ook dit is een absolute aanrader.

Dinsdag: Tot ziens Tunesië in het laagseizoen

04.00 uur. Au. Wat een onmenselijk tijdstip. Echter vliegtuigen wachten niet en mijn vlucht terug naar Amsterdam wil ik niet missen. Net voor half acht hang ik in de lucht. Dag Tunesië, tot een volgende keer.

Tunesië in het laagseizoen conclusie:

• Ga je buiten het hoogseizoen, verwacht dan geen strandweer meer. Mijn dagen vol regen zijn uitzonderlijk geweest, normaliter regent het niet zo veel in Tunesië in de wintermaanden. Het kwik stijgt echter ook niet boven de 15 graden. Hou daar rekening mee.
• Verblijf je in de kustplaatsen, zoals Hammamet, Sousse, Port El Kantaoui hou er dan rekening dat veel hotels en/of excursiebestemmingen gesloten zijn of aangepaste openingstijden hebben.
• Ondanks dat ik Tunesië niet op haar best hem mogen aanschouwen, kan ik concluderen dat het een veelzijdige bestemming is, een land dat niet alleen interessant is voor de zon, zee, strand vakantieganger. Cultuur genoeg (al mag het land op verschillende plekken, mijn inziens, wel wat zuiniger omspringen met haar erfgoed) en in het zuiden interessante natuur.

Zou jij Tunesië als reisbestemming kiezen? Waarom wel/niet?