Vreemde kost krijg je tijdens het reizen vroeger of later voor je neus. Reizen en spijzen, noem ik dikwijls in een adem. Op reis ontdek je vaak de lekkerste lokale gerechten, echter zo nu en haal ik mijn wenkbrauwen op voor hetgeen me voorgeschoteld wordt.
Vreemde kost: “Dat lust ik niet…..”
Tot ergens in mijn twintiger jaren, was ik tamelijk lastige eten. Als ik naar het buitenland ging, vertrouwde ik op maaltijden die ik kende of liet een reisgenoot voorproeven en checken of ik het wel lustte. Vreemde kost was aan mij niet zo besteed. Een carrière in de reisbranche zorgde ervoor dat ik mijn eigen keuken iets vaker verwisselende voor een tafel en bord in den vreemden. Door de jaren heen, heb ik vrijwel alles leren eten en leren waarderen, maar af en toe, zijn er toch gerechten bij, waarbij ik mezelf even achter de oren krab, diep adem haal en goed bedenk of ik het avontuur van een hap nemen aan wil gaan, of niet.
China – Verse kip
Het moment waarop de aardige dame van het guesthouse me vroeg wat ik die avond wilde eten, herinner ik me nog als de dag van gisteren. In de loop van de middag was ik aangekomen in Zuid China, Píng Ān om precies te zijn. Ik dumpte mijn spullen op de kamer, klaar om een stevige wandeling tussen de rijst terrassen te maken. “Waarom wil ze nu al weten, wat ik over een paar uur wil eten,” dacht ik bij mezelf en antwoordde dan ook dat ik dat wel zou bekijken bij terugkeer.
Flink wat kilometers later keer ik ‘huiswaarts’ en bestudeer de menukaart. “Verse kip met groenten,” lees ik op de handgeschreven menukaart. “Zal wel andersom moeten zijn, typisch Aziatisch foutje,” denk ik bij mezelf. Mijn ‘moedertje’ komt aan gedribbeld om mijn bestelling op te nemen. Met mijn vinger wijs ik het gerecht aan. Stilzwijgend, loopt ze naar de keuken, steekt een mes in haar schort. Loopt naar buiten, pakt een kip en……..
➡️ Lees ook: Travel Food Friday | Bizar eten op reis
Hongkong – Soep vooraf
In Nederland – en vele landen met ons – verboden. Nou, in Hongkong niet hoor. Tijdens een semi-zakendiner in Hongkong mag ik aanschuiven in een ‘chique’ restaurant, dat in mijn ogen meer weg heeft van een bordeel. “Hier serveren ze het beste eten van de stad,” verzekerd mijn Chinese tafelgenoot me. De lichten zijn gedimd – iets wat in Chinese restaurants zeer ongebruikelijk is – en daar had ik wellicht al nattigheid moeten voelen. Soep vooraf. Mijn tanden en tong vragen zich naarstig af wat het is dat zij te verwerken krijgen? “Oh, bofkont, jij hebt het lekkerste stuk!” “Van wat!?!?” “Je hebt een stuk van de vin, de haaienvin”
Daarna had ik ook nog de eer bij de geserveerde duif, het kopje op mijn bord te krijgen. “Hij die het hoofd tot zich neemt, zal slimmer worden…”
Update: in 2018 is besloten dat haaienvinnensoep in 2020 in Hongkong nergens meer op het menu mag staan, meldt de South Morning Post.
Vreemde kost: Linke soep op Curaçao
De laatste in dit rondje vreemde kost, was op Curaçao. Voor een reportage over het eiland, reisde ik naar verschillende culinaire plekjes. Een kleine week lang, smulde ik van alle heerlijke gerechten uit de Antilliaanse en internationale keuken(s). Bij een Snek bij Boka Table, waag ik me aan een omstreden gerecht. Soeplink eigenlijk om te eten, een bekertje leguanensoep. Die beesten zijn beschermd, je mag er dus niet zo maar even soep van trekken. Ik kan het enkel met de tegenstanders eens zijn, laat deze reptielen lekker over het eiland rennen.
Wat is het raarste dat jij ooit op reis at?