Back on track: Trans Mongolië Express Moskou Beijing

Ik bereis (september 2018) per Trans Mongolië Express Moskou Beijing. Eerder nam ik je reeds mee naar Rusland, dit keer deel ik mijn belevenissen in Mongolië. Wederom aangevuld met een aantal praktische zaken.

Trans Mongolië Express Moskou Beijing: Goedemorgen Ulaanbaatar

Het ochtendzonnetje schijnt flauwtjes door de witte wolken wanneer ik Irkutsk achter me laat. De komende 24 uur leef ik opnieuw aan boord van de Trans Mongolië Express. Ik kijk vol verlangen uit naar mijn ontmoeting met de volgende bestemming: Mongolië

Terwijl ik de slaap uit mijn ogen wrijf, loopt de trein de hoofdstad van Mongolië binnen. Aangezien ik effectief maar een volle dag in Ulaanbaatar te besteden heb, dump ik mijn bagage in het hotel en ga direct op pad.

In het indrukwekkende Tibetaanse Gandan klooster tref ik de monniken in ochtendgebed. De voormalige grote leider – en stichter van het Mongoolse rijk – Dzjengis Khan – kijkt bovenaan de trappen van het Parlementsgebouw over het grote Sukhbataar Plein uit. Gammele trolleybussen wringen zich krakend langs Tesla’s en andere voertuigen heen, die als een aaneengeregen lint stapvoets over de hoofdstraat – Peace Avenue – rijden. In het historisch museum wordt bijgepraat over de geschiedenis van het land, terwijl ik aan het einde van de dag kennis maak met Mongoolse (keel)zang en dans tijdens een folkloreshow vol kleurrijke kostuums.

Weg weg

De hoofdstad ruil ik in voor het platteland. In het Nationaal Park Hustain Nuruu, bekend vanwege de Przewalskipaarden, ben ik een nacht te gast bij een nomadenfamilie. De tocht naar het park toe is spartaans en schitterend tegelijk. Onderweg dwingen we het geluk af door 3 maal met de klok mee rondom een sjamanistische ovoo te lopen. Het gebrek aan wegen zorgt ervoor dat ik her en der aardig door elkaar geschud wordt. Hoog boven me vliegen adelaars en in verte zie ik zelfs een kameel lopen.

➡️ Lees ook: Als een nomade in de Gobiwoestijn

Geit

Met rode wangen en een brede glimlach staat de vrouw des huizes me bij aankomst reeds op te wachten. Nog voordat ik mijn bagage uit de bus kan halen, wordt ik uitgenodigd in haar gertent (vilten nomadentent) en krijg ik een kop dampende thee in mijn handen geduwd.

Genietend van het najaarszonnetje, installeer ik me op een krukje voor mijn tent. Een nomadenjongen drijft op zijn paard het vee langs de oevers van de rivier. De man des huizes wenkt me. Ik volg zijn handbewegingen die halt houden bij een geit aan een touwtje. Het avondeten. Speciaal voor de buitenlandse bezoeker(s) wordt het beest voor mijn ogen geslacht. Verser vlees kun je niet krijgen.

Grootheidswaanzin

Je hebt grote standbeelden en je het ruiterstandbeeld van Dzjengis Khan. Op weg naar mijn overnachtingsplaats in Terelj, houdt ik halt bij de 40 meter hoge kolos.

Gorkhi-Terelj National Park is een populaire uitstap bij reizigers en locals. Ik snap wel waarom. De grillige rotsformaties, de uitgestrektheid van het gebied, de frisse lucht. Te paard stap ik in een rustig tempo naar de zogeheten Turtle Rock. Een rotsformatie in – inderdaad – de vorm van een schildpad.

’s Nachts stook ik het kacheltje in mijn gertent zo hoog mogelijk op en kruip tot mijn neus onder de wollen deken. Toch blijf ik het koud houden. De volgende ochtend snap ik waarom. Het heeft warempel gesneeuwd.

Trans Mongolië Express Moskou Beijing; op naar China

Vroeg, vroeger dan ik hebben kan (05.00 uur) verlaat ik mijn gertent en stap voor de laatste keer aan boord van de minibus. Stipt 07.30 uur vertrekt trein nummer 24 naar Beijing. Op naar het volgende avontuur.

Hou even rekening met het volgende:

Een reis per Trans Mongolië Express is een ervaring die je niet snel vergeet. Bedenk echter wel dat toerisme in Mongolië nog altijd in de kinderschoenen staat. Een aantal zaken om rekening mee te houden:

• De hotels in Ulaanbaatar zijn (met uitzondingen van internationale ketens) zeer eenvoudig. Een stopcontact dat het niet doet, geen warm water of een karig ontbijt zijn eerder standaard dan uitzonding.
• Enkel in en rondom de hoofdstad zijn geasfalteerde wegen, de rest van het land kent enkel mongolian highways, oftewel zandpaden. Niet geschikt voor reizigers met rugklachten.
• Eten wat de pot schaft. De Mongoolse keuken verdient geen Michelinster. De maaltijden zijn eenvoudig, maar voedzaam. Vlees is het hoofdbestanddeel van de maaltijd (lunch en diner) aangevuld met knolgroeten en aardappelen of rijst. Buiten de hoofdstad is weinig anders te krijgen. Wanneer je bij nomaden overnacht, is een maaltijd afslaan geen optie.
  Wie vegetariër is dient er rekening mee te houden dat men dat begrip in Mongolië niet kent
• Tenzij vooraf anders gereserveerd, overnacht je in een gertent met 4 personen
• Met je Nederlandse bankkaart (werelddekking) is het mogelijk in de Ulaanbaatar te pinnen

➡️ Lees ook deel 1: Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing – deel 1 Rusland

Dit artikel verscheen eerder in reisvakblad Reisbizz oktober 2018