Naturalis, van nul tot nu en over leven en dood

Naturalis hoort bij Leiden als de Eiffeltoren bij Parijs. Het is derhalve best schandalig dat ik tot aan de heropening nog nooit voet over de drempel van het nationale kennisinstituut over biodiversiteit zette. Diezelfde heropening zorgde ervoor dat ik het Brabantse land verruilde voor een dagje in de sleutelstad.

Naturalis 2.0

Er was een museum…. Wie Naturalis niet kent, komt waarschijnlijk van een andere planeet. Deze plek in Leide is ongekend populair onder oudere en – met name ook – de jongere bezoeker. Zo populair zelfs dat het oude museumgebouw van Naturalis te klein werd. Het oude pand had een capaciteit van 150.000 bezoekers per jaar een aantal waar Naturalis de afgelopen jaren ruim overheen ging. Dat moest anders. Een drastische beslissing viel; in september van 2018 sloten de deuren van het museum om pas het jaar erop op de laatste dag van augustus weer open te gaan. Begin september staat OmniTraveler met het reismeisje (8 jaar) voor de deur. Tijd voor een middagje Naturalis.

Leven

Hoe laat de bezoeker direct bij binnenkomst ademloos rondkijken? Dat moet men gedacht hebben bij de inrichting van de zaal ‘Leven’.

“Je start in de diepzee en eindigt bovenop een bergtop, bijna in de lucht. Onderweg ontmoet je een grote diversiteit aan planten en dieren.” – Bron: website Naturalis

“Is dat een echte?” vraagt mijn 8-jarige aan me? Het lijkt of Frank de basset elk moment op kan springen en je al kwispelend zal begroeten. Niets is minder waar. Frank was ooit iemands trouwe viervoeter, nu wacht hij op een aaitje van de museumbezoeker, maar blijft echter roerloos liggen.
“Ik vind het een beetje spannend,” fluistert ze zachtjes in mijn oor terwijl we een kwaad kijkende aap passeren. De olifant kan ze beter bekoren net als de ringstaartmaki die ons een ondeugende blik toewerpt.

De aarde

De beesten in de eerste zaal zijn indrukwekkend, maar als je 8 jaar bent is zelf dingen doen toch net iets leuker. Dat kan in de zaal ‘Aarde’. Tijdens ons bezoek legt een medewerker net vanalles uit over stenen, kristallen en mineralen. Ons groep 6 meisje is er niet bij weg te slaan.
“Neem zeker ook even een kijkje in onze mijn,” adviseert de medewerker. Een tip die we zeker niet in de wind slaan. Compleet met mijnwerkershelm betreden we de mijn en speuren in de vitrines naar de mooiste stenen.

“Dat huisje vond ik maar raar,” klinkt het wanneer we Japan verlaten. Japan? Jullie waren toch in Naturalis? Zeker, maar in deze zaal reis je met gemak van Hawaii naar Japan en vanuit Brazilië sta je spontaan in IJsland. Het huisje waar ons reismeisje het over heeft, is een replica van een traditioneel huis. Eenmaal binnen vertellen poppen een bekende sage, maar dan….. Plots begint alles te trillen. Een aardbeving! Gelukkig kunnen we zonder kleerscheuren het pand verlaten.

Trix in Naturalis

Met open armen haalde in 2016 Freek Vonk, Leiden, Naturalis, heel Nederland T-rex Trix binnen.

“Skeletten van tyrannosaurus rexen behoren tot ’s werelds zeldzaamste fossielen. De Leidense is extra bijzonder, omdat dit een bijna compleet skelet is. Naturalis is het enige museum buiten de Verenigde Staten dat een tyrannosaurus rex bezit.” Bron: AD

Deze uit de kluiten gewassen dino was een van de redenen voor de verbouwing van het museum. Een skelet als deze verdient een ereplekje, nou en dat heeft ze gekregen hoor.
➡️ Wist je dat? In de periode dat Naturalis gesloten was voor publiek, Trix een tour door Europa maakte? Ze deed in twee jaar tijd onder andere Salzburg, Barcelona, Parijs, Lissabon en Glasgow aan.

Ondanks het feit dat meisjelief fervent de Dinoplaatjes van de bekendste grootgrutter van Nederland spaarde, lijkt ze weinig onder de indruk van alle tentoongestelde skeletten en de bijbehorende uitleg. Zelf had ik best wat langer rond willen hangen in deze zaal, maar ons dametje huppelt nieuwsgierig een andere zaal binnen.

Brrrrr

“Mam! Die meneer zegt dat ik het goed heb! Ik heb echt goede ogen, ik zag meteen dat dit bot van dat beest is.” Ze steekt haar vinger uit naar een type hert/rendier waar ik de exacte benaming niet van weet en glundert van oor tot oor wanneer de medewerker goedkeurend zijn duim naar haar opsteekt.

Eerder dacht ik dat het niet de bedoeling was. Zomaar botten uit een bak graaien en er de zaal mee rondlopen. “Dat jongetje, heeft er toch ook een vast!” klinkt het verweer van onze groep-zesser. In tegenstelling tot de Dino-zaal is ze hier niet weg te slaan. Botten vergelijken, door de verrekijker op de maquette turen om te zien hoe men in de ijstijd leefde. Voor mijn gevoel is het hier zelfs wat frisser dan in de andere zalen. Misschien is het verbeelding.

Zielig

“Zielig! Mama, kijk nou, zijn vriendje leeft niet meer!” In Naturalis gaat het niet enkel over leven, maar ook over de dood, want dat hoort onherroepelijk bij het leven. Deze zaal is opgezet als een doolhof, tussen de tralies tuur je naar een soort twilight zone. Naargeestig? Een beetje, zeker met het geluid van de krassende kraaien die voor het gevoel rakelings over je hoofd scheren.

De bloemetjes en de bijtjes

De laatste zaal die we aandoen tijdens ons bezoek aan Naturalis draagt de naam ‘de verleiding’. Liefde en voortplanting staan centraal. Ik vraag me af in hoeverre mijn junior bezoekster dat echt door heeft. Die vermaakt zich vooral met mechanisch hongerige snavels voederen en het bouwen van een nest.

Naturalis Biodiversity Center praktisch:

• Voor de oplettende lezer, die al eens in het vernieuwde Naturalis was. Tijdens ons bezoek bezochten we niet de zaal ‘de vroege mens’ en ‘LiveScience’. Iets met tijdgebrek en het op dat moment geen aanwezige onderzoekers/tentoonstelling
• Het beste bezoek je museum per openbaar vervoer, de parkeerplaats heeft slechts beperkte ruimte. Vanaf het station loop je in een tiental minuten naar Naturalis
• Het museum is (bijna) alle dagen van het jaar geopend
• Check voor openingstijden en actuele entreeprijzen de website van het museum

Meer Leiden:

Rijksmuseum van Oudheden mummies en meer
Vriendinnendag Leiden, de sleutel tot een gezellige dag