Backpacken in Laos? Ga zeker naar het Bolaven plateau

Laos was toen ik het land in 2003 voor het eerst bezocht één van de meest geïsoleerde landen van zuidoost Azië. Anno nu weten steeds meer reizigers de weg naar Laos te vinden. In Laos reis je ten midden van het echte traditionele leven. De Laotianen zijn goedlachs en vriendelijk. Vanzelfsprekend genoot ik van de Franse koloniale sfeer in de hoofdstad Vientiane en vergaapte ik me aan de talrijke tempels in Luang Prabang, maar het Bolaven Plateau vond ik echt een van de pareltjes van mijn trip door dit land.

Pakse, uitivalsbasis voor een uitstap naar het Bolaven plateau

“Ik zie geen enkele reden een minuut langer in Savannaketh te blijven,” schrijf ik in mijn reisdagboek. Vroeg, veel te vroeg zitten ik en mijn rugzak op het kleine busstation te wachten op de bus naar Pakse. Ondanks dat Pakse, de grootste stad in het zuiden van Laos is, voelt het aan als een gemoedelijk dorp. Vanuit deze plek langs de Xe Don en Mekong samenvloeien, gebruik ik als uitvalsbasis voor een bezoek aan de hoogvlakte van Bolaven.

De hoogte in

Voor een dagje schitterende natuur op het Bolaven plateau charter ik een mini open pick up truck voertuigje. Gedurende de Franse kolonisatie werd het plateau door de Fansen als de beste locatie voor verbouwing gekozen. Niet verwonderlijk aangezien de grond er erg vruchtbaar is, maar de hoogvlakte zorgt tegelijkertijd voor koelte die uit laagland komt. Nog altijd is het gebied de tuin van Laos en staat bekend om de verbouwing van koffie, rubber, bananen en kardemom. Tijdens de rit naar mijn bestemming aanschouw ik een mengelmoes van etnische stammen. Allen wonend in eenvoudige bamboewoningen.

Bolaven plateau koffie: Arabica of Robusta?

Kopje koffie? Zelf ben ik geen koffiedrinker, maar volgens kenners kun je hier een verdomd goede bak koffie drinken. De etnische stam Laven is de grootste groep koffieverbouwers in het gebied. Ze verbouwen zowel arabica- als robusta bonen. Ze zijn echter niet de enige, ook de Alak en Katu boeren houden zich bezig met het zwarte goud. Bij een van de stalletjes langs de weg, koop ik een pakje koffie voor een van de thuisblijvers – later zou blijken dat het écht hele lekkere koffie is –

Adembenemende tweeling

“Kijk daar!” roept mijn chauffeurtje opgewonden. Na een wandeling door de jungle doemen ze daar ineens op, Tad Fane-watervallen. “Ze zijn minstens 200 meter hoog,” verzekerd hij me. De Lonely Planet houdt het echter op 120 meter, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een adembenemend gezicht, hoe deze tweeling zich van grote hoogte in de diepte van de snelstromende rivier storten onder mij laat storten. “Zorg dat je niet verdwaald,” klinkt het ineens een stuk serieuzer. “Een paar jaar geleden (red. 2000) is hier een van de dorpsbewoners aangevallen door een” zijn adem stokt, “een tijger!”

Uit de lengte of de breedte

Tat Lo ontbreekt het aan een spectaculaire vrije val ten opzichte van de Tad Fane watervallen, dat maakt ze echter meer dan goed door het oppervlakte waarover ze stroomt. Ik rol mijn broekspijpen op en baad in het koele water. Het stof van de lange rit naar het Bolaven plateau, de wandeling over de koffieplantage en de tocht naar de Tad Fane tweeling spoelen van me af. De lokale kinderen spelen in het water, hun ouders picknicken onder een boom.

Bolaven plateau praktisch

• Vanuit Pakse bereik je Bolaven plateau na ongeveer twee uur rijden
• Op het plateau is het ook mogelijk te overnachten, perfect voor als je een paar dagen een wil zijn met de natuur
• Ik koos er voor op en neer te rijden, dat kostte me destijds (2003) omgerekend slecht € 30,- voor twee personen voor ongeveer 10 uur. Het voertuigje en de chauffeur stonden de gehele dag voor me klaar en brachten me naar de mooiste plekjes

Meer Laos

• Vat Phou Champasak, hoe ik dit tempelcomplex voor mezelf had
• Local Life | Perry leeft in Laos