Chengde, niet te verwarren met het eveneens in China gelegen Chengdu, komt maar weinig voor in het gemiddelde programma van de Nederlandse reiziger. Toch wel vreemd want Chengde heeft genoeg te bieden en is slechts 200 kilometer van de hoofdstad Beijing vandaan.
Ni Hao Chengde
Amper, heb ik de trein verlaten of ik heb een stalker aan mijn backpack hangen. Een klein Chinees dametje gehuld in een synthetische pantalon en dito vormeloos bloesje. Haar haar in een dot en in haar hand een verfrommeld briefje van het hotel dat ze aan de man (wil/moet) brengt. Zelfs wanneer ik een ander hotel binnenga wijkt ze geen seconde van mijn zijde. *zucht*
Het hotel houdt het midden tussen een restaurant en een dorm. De kamer die ik toebedeeld krijg, telt zes bedden. Behalve mijn reisgenoot en ik, is er verder niemand. Enige vorm van sanitair ontbreekt. Toiletteren en enigszins opfrissen, dat kan bij de Wc’s behorend tot het restaurant.
Op de fiets zie je nog eens iets
Een bed is geregeld, nu nog een fiets. Daar komt ons ik-help-wel-even-Chinese-vrouwtje weer op de proppen. Ineens herinner ik me wat ik zelf een aantal keer als antwoord kreeg, als ik Chinezen om de weg, een treinticket of een maaltijd vroeg. Het antwoord luidde meer dan eens: méi yǒu. Een uitdrukking die je kunt vertalen als: ik heb het niet, ik weet het niet, ik wil het niet, ik heb er geen zin in. Rustig loop ik op het opdringerige vrouwtje af en spreek haar in mijn beste Chinees toe: “méi yǒu”
Het helpt, eindelijk druipt ze af. 1-0 voor de backpacker. Het meisje achter de ‘receptie’ weet niet goed of ze moet lachen of het afdruipende mensje bij moet staan. Met handen en voeten regel ik voor twee dagen een fiets om Chengde te ontdekken.
Monniken en keizers
In de 17e eeuw maakte keizer Qianlong Chengde tot zijn zomerresidentie. Tijdens de hete zomers in Beijing kwam de Chinese leider hier maar wat graag verkoeling zoeken en een potje jagen. Behalve het Zomerpaleis heeft Chengde nog meer in de aanbieding, de zogenaamde Eight Outer Temples. De Lonely planet beschrijft deze bezienswaardigheden als “China’s finest examples of religious achitecture“.
Al trappend hou ik halt bij Puning Si (si betekent tempel) met haar imposante 22 meter hoge gouden Godess of Mercy standbeeld. Het Zhi Miao is ongelofelijk. Een mini versie van het Potala Paleis, een cadeau voor de 60e verjaardag van de keizer.
Ondanks dat het gehele complex 590 hectare in beslag neemt, oogt de Imperial Summer Villa voor mijn gevoel niet zo groot. De tuinen nemen het grootste gedeelte van het complex in beslag. Geen tuin zonder vijver in China en geen water zonder vermaak. Tussen Chinese gezinnen waan ik mezelf de beste kapitein in mijn eigen elektro-bootje met een topsnelheid van wel 7 km/h.
“Key, please”
Na een flinke fietstocht door Chengde plof ik op mijn bed. Nog geen seconde later staat er een zenuwachtig giechelend meisje aan de deur. “Key, please,” is het enige dat ze uit kan brengen. “De sleutel,” denk ik “waarvan dan?” Ik sta op en geef haar de sleutel van de kamer. “No, no, no!” Ze pakt m’n hand en neemt me mee naar buiten. Naar de fiets. “Maar ik heb die voor twee dagen gehuurd,” stamel ik tegen haar.
De Babylonische spraakverwarring neemt hilarische vormen aan, maar uiteindelijk snap ik dat de huurfiets, geen echte huurfiets is, maar haar eigen fiets. Zo verdient ze een extra zakcentje. Opgelost.
Meer Chengde:
Lonely Planet zette alle bezienswaardigheden, keurig op een rij: Sights in Chéngdé
Meer China:
Hua Shan, of hoe beklimmen Chinezen een berg?
Shanhaiguan, stad van Chinese Muur