Het reisleed dat fotograaf heet, daar gaat het dit keer over in de terugkerende rubriek over troubles on your trip. Want er is altijd wel zo’n fanatiekeling die enkel oog heeft voor het perfecte plaatje. No matter what.
Ongeduld galore
Amper heeft de touringcarchauffeur de bus tot stilstand gebracht en Jos staat reeds paraat. Vol ongeduld perst hij zich door de slechts half geopende deur naar buiten. Een golf van irritatie gaat door de bus.
Reeds na een paar dagen speelt een aantal passagiers van deze busrondreis met de gedachte Jos ergens achter te laten. De beste man is geen gemenerik. Althans, hij bedoelt het allemaal niet zo. Sterker nog, hij is zich vermoedelijk van geen kwaad bewust. Samen met zijn beste maat, de camera, kan hij nu eenmaal niet de drang weerstaan. Hij moet gewoon zijn moment pakken.
Subtiele hints inzake het feit dat hij keer op keer andermans kans op een fraaie foto ontneemt, pakt hij, helaas, niet op. Minder subtiele opmerkingen gaan bij hem eveneens het ene oor in en het andere uit. Zucht.
➡️ Lees ook: Het reisleed dat een groepsreis heet
Tweede rang
Die ene bijzondere bezienswaardigheid of de ontmoeting met die aardige local, dat fantastische moment waarop de zonsondergang het mooist is. Niemand heeft er een goed plaatje van voor in het fotoalbum, behalve Jos. Hij staat steeds pontificaal op het beste plek. De rest van het reisgezelschap moet ongewild genoegen nemen met tweede rang.
Opzij, opzij, de fotograaf moet erbij
Elke reis kom ik wel een Jos tegen. De fanatieke – doorgaans – amateur fotograaf die zijn passie net een tikkeltje te serieus neemt. Wanneer ik door mijn eigen foto’s scroll, zie op elk kiekje een tevreden lachende Jos. Zijn meesterwerk is voltooid. Op naar het volgende.