De Zijderoute afleggen per camper. Wytze en Joan deden het

De reislustige pensionado’s Wytze en Joan, reizen vanuit Drachten, via de Zijderoute naar Singapore. Althans dat is het plan. Een reis die niet zonder slag of stoot gaat. Een avontuur vol momenten om bij thuiskeer nog lang te koesteren. Deel 1 en deel 2 van deze reis verschenen reeds eerder op OmniTraveler. Dit is het laatste deel van het camper avontuur.

Dunbevolkt Mongololië

We rijden Mongolië binnen. Het landschap wordt kaler, meer open vlaktes met hier en daar een kudde en een tent. Dit is het dunbevolkte Noorden van Mongolië. Er is ook maar 1 hoofdweg die we kunnen volgen met onze camper. De andere wegen zijn gewoon sporen in het zand van het steppeachtige landschap. ‘s Avonds slapen we in een klein stadje onderweg naar Ulaan Bataar. Prompt worden we belaagd door 3 straatschoffies. Ze eisen eten en geld. Maar na een felle uitval, gewapend met een grote schroevendraaier, druipen ze af. We toeren door naar de hoofdstad. De enige doorgaande weg is door Chinezen aangelegd en is goed te berijden. In Ulaan Bataar mogen we bij een hotel op het parkeerterrein staan.

Op tour met een Nederlander

We maken kennis met onze reisagent, waarmee we een 3 weekse tour dwars door Mongolië gaan doen. Hij heeft ook een yurt kamp en daar gaan we eerst nog een weekje logeren. Midden in de natuur, met alleen maar wat kuddes en herders om je heen. Ook eten we de Mongoolse pot. Dat is even wennen. Het eten is hoofdzakelijk vlees en zuivel van schapen, runderen, geiten en kamelen. Men kent geen groente, geen kruiden en specerijen om iets op smaak te brengen.

Dan begint onze toer met chauffeur en gids in een 4wd dwars door het land. We zien de Gobiwoestijn, logeren bij boeren in een gertent, helpen mee met de herder om zijn vee te vangen, eten en drinken mee met de gezinnen en genieten van hun levenswijze. Toilet om de hoek in het vrije veld, oftewel broek naar beneden waar het je goed lijkt. De weidsheid, de stilte, de sterrenhemel in de stikdonkere nacht maken erg veel indruk op ons. Het land is niet met andere landen te vergelijken. De prachtige vergezichten, met alleen maar kuddes en hier en daar een herder. Slechts 3 miljoen mensen en 60 miljoen dieren. Dat Djengis Khan ooit het grootste wereldrijk aller tijden heeft gecreëerd zou je niet zeggen als je hier nu rondrijdt.

➡ Lees ook: Als een nomade in de Gobiwoestijn

Als zaken niet als gepland gaan

Van Mongolië naar China was niet zo eenvoudig als het was gepland. De reisagent uit China had vergeten om een uitnodigingsbrief te sturen, waarmee wij een visum hadden moeten aanvragen. We werden prompt van de Chinese grens weggestuurd en moesten weer terug naar Ulaan Bataar om daar op de Chinese ambassade het visum te kunnen aanvragen. Een week tijdsverlies. Dan opnieuw proberen om de grens over te komen. Het lukt ons om die hindernis in 2 dagen te nemen. Bureaucratie is in China uitgevonden volgens onze verplichte gids. De gids zal 45 dagen overdag met ons meereizen in onze camper. We gaan van Noord China dwars door het Oostelijke deel met de grote steden als Shanghai, Beijing, Xian – een belangrijke plaats op de zijderoute -, de grote Chinese muur, naar het Zuiden om bij Mohan de grens met Laos over te kunnen gaan.

Altijd overal mensen op de Zijderoute

De oude Chinese cultuur is erg mooi. De grote steden zijn druk. Er zijn altijd mensen aanwezig bij alles wat je wilt doen. Het land is werkelijk overvol met Chinezen die constant rochelen, boeren, slurpen en spugen. We raken daar niet goed aan gewend. Onze gids is echter van groot belang om te vriend te houden. Zonder hem is het lastig om alle mooie dingen te bezoeken of om gewoon bestellingen in restaurants te doen. De infrastructuur is bijzonder goed, want de Chinese overheid heeft zeer veel geïnvesteerd in 4-6 en 8 baans wegen. Er is in 15 jaar tijd alleen al 10.000 kilometer hogesnelheidsspoorlijn aangelegd. Het rijden door China met onze camper gaat dan ook erg gemakkelijk.

Niet verder

Inmiddels horen wij van onze reisagenten in Azië dat we niet met onze camper door Thailand mogen reizen om in Maleisië te kunnen komen. Chinezen hebben daar jarenlang een bende achtergelaten en men heeft nu de grens gesloten voor alle voertuigen uit vreemde landen. Dat brengt ons in een lastig parket. Wat nu te doen. We besluiten om de camper dan maar in Laos achter te laten bij een betrouwbare garage. Het bezoek aan Laos is emotioneel voor Joan, omdat haar dochter daar woont. We ontmoeten haar en haar partner in de stad Luang Prabang in het noorden van het land. Met hun gaan we verder reizen naar het zuiden, naar de hoofdstad Vientiane. Daar moeten we de camper repareren. Na de reparatie maken we nog een tour door het zuiden en laten de auto achter bij de garage.

Eindstreep  Zijderoute niet gehaald. Nieuw avontuur reeds gepland

Jammer dat we Singapore niet rijdend kunnen bereiken. We hebben 30.000 kilometer afgelegd, ons nooit onveilig gevoeld, genoten van de gastvrijheid en zouden de reis zo weer over doen. Dat zal ook moeten, omdat we de camper in mei (2018) weer terug willen brengen via Tibet, China, Tadjikistan, Kirgizie en Kazachstan.

Volg Wytze en Joan op reis

Voor wie denkt dat Wytze en Joan voorlopig wel genoeg gereisd hebben, heeft het mis. Volg hun reisavonturen op hun eigen site en geniet van alle avonturen die ze beleven. Heb je vragen voor het reislustige stel, neem gerust eens (per e-mail) contact met hen op.