Een bezoek aan Zuid-Korea wekt bij vele reizigers onmiddellijk de nieuwsgierigheid op, hoe gaat het er aan toe in Noord-Korea. Tijdens een dagje naar de DMZ – demilitarized zone – kun je even gluren naar de buren.
Korea-oorlog, hoe zat het ook al weer?
Na beëindiging van de Tweede Wereldoorlog bezette de Sovjet-Unie het Noordelijke deel van het land, Amerika trok naar het Zuiden. De intentie was een tijdelijke scheiding, echter het communistische noorden en de democratie in het zuiden konden niet met elkaar door een deur. In 1950 valt het noordelijke leger het zuiden binnen, een strijd van drie jaar volgt.
DMZ
De strijd die het land in puin legde, eindigde in 1953. Op de 38e breedtegraad werd een grens, een gedemilitariseerde zone (DMZ) getrokken, Korea viel in tweeën.
Imjingak
Vanuit Seoul maak ik een dagtrip naar de DMZ. Eerste halte Imjingak Park. Deze stopt voelt aan als een tourist trap, maar heeft wel degelijk banden met de Korea-oorlog. In de verte tuur ik naar de zogenaamde Vrijheidsbrug over de Imjin rivier, een voormalige spoorbrug waarover soldaten en gevangenen terugkeerden uit Noord-Korea gedurende de oorlogsperiode. Verder tref je er een soort museum, veel standbeelden, restaurant en souvenirwinkels.
Third tunnel
Valhelm op en instappen! Onderdeel van een excursie DMZ is afdalen in de Third Tunnel. De Noord-Korea groeven verschillende tunnels om op deze wijze Zuid-Korea binnen te dringen. Volgens de noordelijke Koreanen was de tunnel onderdeel van een mijnproject….. Oh, en voor westerlingen komt die helm hier en daar echt wel van pas, de tunnel is niet altijd berekend op lange mensen.
Dora Observatory Platform
Vlakbij de tunnel mag je naar de buren gluren vanaf het Dora Observatory Platform. Als het goed is heb je zicht op, naar zeggen van de Zuid-Koreanen, een propaganda dorp van Noord-Korea, wat akkers en de plaats Keasong. Wanneer je een goede telescoop hebt, vang je wellicht zelfs een glimp op van het bronzen standbeeld van Kim-Il-Sung. Wat ik zag? Eigenlijk niet zo veel. Mensen verdringen zich achter de aangegeven fotolijn en mijn camera blijkt niet toereikend te zijn om al het spannends in de lens te vangen.
Dorasan Station
Stel, er zou geen grens zijn, dan kon je vanaf Dorasan Station zo naar Noord-Korea treinen. De trein over dit traject vervoerde een tijdje materiaal van het Zuiden naar Noorden en bracht de eindproducten weer mee terug. Sinds 2008 – inderdaad de twee Korea’s waren het weer eens niet met elkaar eens – sloot de lijn. Het station staat er redelijk verlaten bij. Ik heb vernomen dat het mogelijk is om vanuit Seoul met de trein hiernaartoe te komen. Het meest noordelijke puntje van Zuid-Korea. Of zoals op een plakkaat (uit de tijd van de Sunshine Policy) staat te lezen: “Not the last station from the South, but the first toward the North.”
Bridge of no return
Een brug om te onderhandelen, dat is de Bridge of no return. Op dit stukje tussen twee kampen in werden oorlogsgevangenen van de twee Korea’s uitgewisseld gedurende de strijd. De brug is thans in slechte staat, maar Noord-Korea wil de aangeboden reparatie van Amerika niet accepteren. Af en toe duiken er geruchten op dat van beiden zijden de oversteek gemaakt wordt.
Dichterbij kom je niet: Panmunjom
Panmunjom, geniet ook wel de naam, vredesdorp van de DMZ. Op deze JSA (Joint Security Area) staan de soldaten van Noord- en Zuid-Korea recht tegenover elkaar én hier tref je de beroemde blauwe barakken waren vredesonderhandelingen plaatsvonden tussen Noord-Korea en de Verenigde Naties.
Met klein groepje mag ik bij een van de blauwe huisjes naar binnen en sta ik – al is het maar kort – op Noord-Koreaans grondgebied. Toch een vreemde gewaarwording.
Praktisch
- Deze DMZ tour boekte ik ter plaatse (via de receptie van de accommodatie in Seoul) bij United Services Organization, onderdeel van het Amerikaanse leger dat nog altijd een grote basis in Seoul heeft
- LET OP: dat je de hele dag excursie boekt en niet een halve dagtocht. Waarom? Omdat je alleen ’s middags naar de daadwerkelijke DMZ gaat en naar/in de barakken. Het ochtendgedeelte speelt zich voornamelijk af rondom het Imjingak Park
- Het bijwonen van de briefing van een Amerikaanse soldaat is verplicht. In mijn geval leek het meer op een drill. Het enige dat ik onthouden heb is dat hij herhaaldelijk richting de groep schreeuwde wat we vooral NIET mochten. “No pointing, no waiving, no shouting.”
En ja, ik stond ook aan de andere zijde van de DMZ, maar dat is weer een heel ander verhaal.