Toen de gidsen de weg kwijtraakten tijdens de trekking tussen Kalaw & Inle Lake

“Ik begin nu toch echt wel trek te krijgen,” zeg ik tegen mijn reisgenoot. Het is de tweede dag van onze trekking tussen Kalaw het Inle meer in Myanmar. Sinds het ontbijt zijn we al uren aan het lopen. Geen mens te bekennen, geen dorp te zien.

Laten we een trekking maken

Tijdens de voorbereidingen van onze reis naar Myanmar (2013) speur ik het internet af naar deze bestemming. Sinds een paar maanden is er een go gegeven voor toerisme. Het land in Azië intrigeert me al jaren, dus vat ik direct de koe bij de hoorns en begin met plannen. Ergens online lees ik een verslag van een Brits stel dat te voet van Kalaw naar het Inle lake is gereisd. Dat lijkt me ook wel wat. Ik leg de plannen voor aan mijn reismaatje en als snel valt het besluit de trekking in ons programma op te nemen.

Klaar voor de trekking?

De dag voor onze trekking arriveren we in Kalaw. Door de hoge ligging van de plaats, is het er aangenaam fris, wanneer we de bus verlaten. Kalaw concentreert zich rondom de centrale markt. We slenteren langs de kraampjes en eettentjes. Ik schaf er tot hilariteit van de locals een paar teenslippers aan, aangezien mijn anderen het in Bagan begeven hebben. Tegen de tijd dat het tijd voor het diner is, verruil ik mijn nieuw verworven schoeisel voor een paar sneakers en trek ook meteen een vest aan. Brrr. Koud. Na het eten gaan we vroeg onder de dikke deken van het guesthouse. Ten eerste is er niet zo veel te doen in Kalaw en ten tweede willen we morgen fit zijn voor de trekking.

Start walking

Vroeger dan ik hebben kan, mijn toast en een banaan amper achter mijn kiezen, staat onze chauffeur in de lobby van het guesthouse. “Ready guys?” vraagt hij ons. Mijn avontuurlijk ik roept volmondig ja. Mijn toch-niet-zo-heel-erg-sportieve-ik doet er op dit onzalige tijdstip het zwijgen toe.
Na een tocht van zo’n 45 minuten, gaat het echte werk beginnen. Samen met een kok en twee gidsen, stappen we de komende uren richting het Inle meer. “Let’s do this,” zeg ik heldhaftig tegen mezelf. “Start walking!”

Zo gaat tie goed, zo gaat tie beter

Het eerste stuk gaat goed. We dalen tussen akkers vol koeien naar lager gelegen delen. In de brandende zon, dat wel. Nergens schaduw. Ik zweet simpelweg de zonnebrand van mijn gezicht af. De flessen water uit mijn rugzak zijn na het eerste uur allemaal al leeg. Wat een hitte.

Gelukkig, na een paar uur lopen, dient er zich meer schaduw aan. Heerlijk! Mijn benen vinden het allemaal prima, mijn voeten doen geen zeer. Prima zo. Toch ben ik blij wanneer we tegen het heetst van de dag in een klein dorpje aanleggen voor een eenvoudige lunch. Nog nooit smaakte een bord noedels en een simpele salade van tomaat en rauwe ui zo lekker. We rusten wat uit, brengen het vochtgehalte verder terug op peil en zetten na een uur de trekking voort.

Welterusten

De zon is minder fel – of ik ben er aan gewend geraakt. Her en der krijgen mijn kuiten het zwaar te verduren, wanneer ze tegen een bergkam op lopen. Echter voordat we er goed en wel erg in hebben, bereiken we onze overnachtingsplaats.





Na, wederom, een eenvoudige maaltijd, rest er niets anders dan te gaan slapen. Het is donker, we zijn eigenlijk best wel moe en er is geen elektriciteit. Feitelijk zit er niets anders op dan naar bed te gaan. Tevreden nestel ik me in en val vrijwel direct in slaap. Morgen weer een toffe dag voor de boeg.

Dag 2

Ondanks de houten vloer waar ik de nacht op doorbracht, heb ik eigenlijk best goed geslapen. De eerste zonnestralen van de dag maken we wakker. En de haan die onophoudelijk kraait. Onze gidsen en kok zijn niet erg spraakzaam, maar geven aan er vandaag (ook weer) zin in te hebben. Mijn spieren denken er net na het ontwaken toch iets anders over. Mijn kuit- en bovenbeenspieren voelen wat stijf aan. Gelukkig gaat het eerste deel van dag twee van de trekking over geëffend gebied.

Trek

De bus met pringles die we in Kalaw kochten is al op. Ook mijn voorraad mueslirepen is niet onuitputtelijk. De hoeveelheid vloeistof begint ook op te raken. “Ik begin nu toch echt wel trek te krijgen,” zeg ik tegen mijn reisgenoot wanneer we een korte pauze inlassen.

Terwijl de gidsen een sigaretje roken, stapt de kok stevig door. “Die gaat natuurlijk alvast de lunch voorbereiden,” denk ik hardop. De ene gids priegelt zenuwachtig wat met zijn telefoontje. We zitten op het hoogste punt in de omgeving. Hij steekt zijn arm in de lucht. Een chagrijnige blik, blijkbaar heeft hij geen bereik.

Nog lange niet, nog lange niet….

Het middaguur is allang verstreken. Mijn maag knort. Nu ben ik het die een tikkeltje chagrijnig kijkt. Daar heb je de kok weer. Er wordt druk overlegd. Een van de gidsen gaat op een drafje ons groepje vooruit. Tegen drieën arriveren we in een dorpje. “Lunch!?,” vraag ik. Of eigenlijk zeg ik het meer dwingend. De drie mannen overleggen druk. “Wait here.” Ze splitsen zich op. “This way.” We worden een huis binnengeloodst waar haastig de bovenverdieping voor de gasten vrij gemaakt wordt. De kok neemt zijn intrek in de keuken en begint de lunch te bereiden. Af en toe steekt er een nieuwsgierig koppie in het trappengat. De gidsen roepen onmiddellijk dat ze ons met rust moeten laten. Vreemde toestanden, maar ik ben blij dat ik in ieder geval een bord eten voorgeschoteld krijg.

Het eind van de trekking is in zicht

Op de vraag hoe lang het vanuit de lunchplek nog lopen is, krijg ik geen antwoord.


Afdalen over enorme keien en rotsen, doorlopen in een bamboebos en dan eindelijk… De eerste tekenen van water. In een klein stroompje kijken waterbuffels me loom aan. Water! Dat betekent dat we het Inle meer naderen. Tegen het einde van de middag zit onze tocht er op. Ik ben redelijk stuk en nog nooit zo blij een bootje te zien.

Wat zijn jullie laat!

Het is al donker wanneer we de boot verruilen voor de kade van Nyaung Shwe. Gelukkig is het niet ver meer naar het guesthouse. “Wat zijn jullie laat,” zegt de eigenaar wanneer we inchecken. “Ik verwachtte jullie een paar uur geleden al, waar hingen jullie uit? Meestal zijn mijn gasten die een trekking van Kalaw maken voor het donker hier binnen.”

Ondanks het feit dat de drie mannen die ons begeleidden niets zeiden, hadden we al snel door dat ze de weg kwijt waren. Het leverde ons zo’n vier uur extra wandelen op.

Trekking Kalaw – Inle praktisch:

Wil je ook deze trekking maken? Ik kan het – behoudens het verdwalen – iedereen aanraden. Een paar tips:

• Bij de meeste organisaties wordt je grote bagage naar het eindpunt gebracht. Je hoeft alleen het meest noodzakelijke in een daypack mee te nemen
• Neem zonnebrand en muggenspray mee
• Ga er vanuit dat je je niet kunt douchen tijdens de trekking. Indien dat wel mogelijk is, ga er niet vanuit dat er geen warm water is
• Beddengoed is aanwezig op je overnachtingsplek
• Gooi wat mueslirepen of energybars in je tas, fijn om op terug te vallen wanneer je trek krijgt
• Neem een zaklamp mee. Handig als je ’s nachts naar het toilet moet
• Wie denkt minderheden te spotten tijdens deze trip, komt bedrogen uit. Die zie je niet of nauwelijks tijdens deze trip
• Wij boekten destijds onze trekking bij Khiri Travel Myanmar, maar er zijn diverse aanbieders op de markt die deze 2- of 3-daagse trip voor je kunnen organiseren

Meer Myanmar:

Visum Myanmar aanvragen? Dat doe je zo!
Beachsafari in Maung Shwe Lay
Waarom je de tempels in Bagan niet meer mag beklimmen + alternatieven