Je hebt van die nummers, je hoort ze en ineens ben je (terug) op reis. Dit keer vertel ik je over Bird Thongchai Mcintyre. Ik kan me voorstellen dat die naam je niets zegt, maar geloof me deze man was (ooit) God in Thailand.
‘Vogelgriep’
Het album van deze Thaise popartiest was amper een maand oud (2002) en heel het land was in de ban van Bird. Niet alleen de locals, nee iedereen die maar voet over de Thaise grens zette, raakte behept met, laten we zeggen ‘vogelgriep’.
Of je nu in een taxi stapte, boodschappen deed bij een 7eleven of de nacht weg danste in een van de vele bars die het land rijk is, Bird schalde overal uit de speakers.
Vergeet de bezienswaardigheden, wij willen Bird Thongchai Mcintyre
Voor mijn werk, verbleef ik ruim drie weken in Thailand. Alle Nederlanders waar ik zorg voor droeg in die tijd, gingen compleet uit hun dak, wanneer ze het nummer hoorden. Buschauffeurs warden bijna aangevallen, wanneer deze niet tijdig de volumeknop de rechterkant op draaiden wanneer Fan Jah op de radio gedraaid werd. Een ieder was het er dan ook stellig over eens; hoe bijzonder het verblijf in Kanchanaburi ook was geweest, hoe uitdagend de trekking in Chang Mai was en hoe prachtig men de Grand Palace in Bangkok ook vond, er was maar een ding dat ze allen wilden. Een CD van Bird. Een tempelbezoek werd geannuleerd, alleen om er een ongeplande stop bij een TESCO Lotus hypermarkt voor in te lassen. Hier kon jong en oud het belangrijkste souvenir dat er in het land te vinden was inslaan.
Ik beken….
Ja, ook ik heb een CD van meneer Bird Thongchai Mcintyre in de kast staan. Zo nu en dan blaas ik het stof er af en schuif ik het zilveren schijfje weer eens in de CD-speller. Ook al versta ik er niets van, je kunt er heerlijk op meegalmen
Aan welk nummer koester jij reisherinneringen?