Het in Pyongyang is een verhaal apart. Wat verwacht je ook, heel Noord-Korea is een verhaal apart.
Op stap met de Lee’s
Mrs. Lee stapt flinkt door en loodst ons naar het busje dat al op ons staat te wachten. Mr. Lee, is deze week onze chauffeur en spreekt geen woord Engels, maar hij rookt. En rokers hebben blijkbaar geen woorden nodig. Slechts na een paar uur, zijn mijn reisgenoot en hij dikke maten. Tijdens de ritten, laat hij Mrs. Lee wat meer informatie uit ons los peuteren, proost met een glaasje soju op zijn Nederlandse vrienden en nodigt ons in het hotel uit voor een spelletje tafeltennis.
Kinder paleis
Eerste bezoek tijdens in Pyongyang: School Childrens Palace. Onderweg hier naar toe, verbazen we ons over het straatbeeld. In de straten zijn weinig mensen te zien. Degene die je ziet, lopen. Weinig openbaar vervoer (en het openbaar vervoer dat je ziet zijn voornamelijk oude, verrotte trolleybussen, of trams). Je ziet al helemaal geen mensen in een eigen auto of op de fiets. Weinig tot geen straatverlichting, stoplichten (wel beeldschone verkeersagentes) en immense grote ‘reclameborden’.
Het School Childrens Palace, is een groot oud gebouw, waar kinderen (na selectie) naschoolse activiteiten kunnen beoefenen. Bij de ingang van het gebouw staat een aparte dame klaar, die ons binnen het gebouw rond zal gaan leiden, Mrs. Li vertaalt. We worden meegenomen naar lokalen waar men gitaar, piano, accordeonles krijgt. Maar lessen als computerprogrammering, borduren of taekwondo kunnen ook gevolgd worden.
Noord-Koreaanse symboliek
Aansluitend mogen een we een optreden bijwonen van de beste kinderen van de school. Alle dansjes en opgevoerde stukjes staan bol van de symboliek. Noord Korea (bijvoorbeeld als bezige bijtjes) tegen de Amerika of Japan (de gulzige (imperialistische) beer) of als onschuldige egel tegen de tijger. De tijger lijkt groot en sterk, maar als de egel zijn stekels opzet, dan zal de tijger verliezen……
Overnachting in Yanggakdo Hotel
Het Yanggakdo Hotel is groot en er zijn maar weinig toeristen. Althans Westerse toeristen, de toeristen die er zijn, zijn Chinese tourgroepen. Andere Westerlingen zijn de NGO medewerkers die we eerder in het vliegtuig of de luchthaven zagen. Er is een zwembad, bowlingbaan, beautysalon, boekwinkel, draaiend restaurant en andere vormen van vermaak. In de lobby staan grote borden met daarop foto’s van Kim Il Sung en zijn zoon Kim Jung Il en de goede daden die zij voor het land verricht hebben. We verblijven op de 38e verdieping, door de regen is het uitzicht weinig spectaculair.
Reisgids Bradt guide noemt het Yanggakdo Hotel niet voor niets ‘an Alcatraz of fun’
Over het Yanggakdo hotel gaan veel verhalen rond omtrent de gruwelijke 5 etage van het complex. Nieuwsgierig, je leest er hier meer over
