Het is de schuld van Kuifje. Deze Belgische stripheld zorgt er voor dat ik niet per comfortabele trein naar Shanghai reis. Mijn trip naar de ‘parel van de Oriënt’ gaat een stuk langer duren. Later lach ik er om, vast.
Kuifje en de blauwe Lotus
Kuifje, je weet wel, met zijn trouwe vriendje Bobbie. Deze razende reporter beleeft in talloze albums geweldige avonturen over heel de wereld. “Ken je het album de Blauwe Lotus?” zegt mijn reisgenoot plompverloren, wanneer ik in een verloren uurtje op weg van hier naar daar in China, met mijn neus boven de Lonely Planet hang. “Jij wilt toch ook naar Shanghai?”
Dat wil ik zeker wel, maar wat heeft een creatie van Hergé daar mee te maken? “Geef me dat boek eens even…. Als we nu vanuit Beijing naar Shenyang reizen en daarna doorgaan naar Dalian. Dan kan de reis van daar uit beginnen,” zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is om half China te doorkruisen omdat je iets in een stipalbum hebt gezien wilt doen.
Het avontuur begint in: Dalian
Dalian dus. Goed in geschiedenis? Deze stad is bij history buffs beter bekend onder de naam Port Arthur. Een stuk China waar Britten, Russen, Japanners alsmede de Chinezen zelf gedurende verschillende oorlogen flink huis hielden. Een stad op steenworp afstand van het gesloten Noord-Korea, een havenstad.
Totale wanorde, mijn eerste indruk van Dalian. Auto’s, taxi’s, bussen, trams alles rijdt door elkaar heen. Bij iets dat op een restaurant lijkt, vergezeld door een bord met het woord fàndiàn, ga ik naar binnen. Het blijft altijd een gok. Het woord kan namelijk zowel restaurant als hotel betekenen. Soms beiden, zoals nu. Zelf verklaar ik gedeelte van de stad waarin ik verblijf tot Russia Town. Een stuk Kremlin is na gebouwd, ik tref een straatnaambord in het cyrillisch met Арбат (Arbat – beroemde straat in Moskou) erop. Zelfs (verklede?) Russische soldaten houden de wacht in dit autovrije stukje Dalian.
Enkele reis Shanghai alstublieft
Het ticket office is vlakbij mijn accommodatie (met het hardste bed ever). Snel gevonden. Fijn als dergelijke dingen op reis vlotjes verlopen. “Neem bus 13,” snauwt de dame in het hokje me toe, zonder de moeite te nemen van haar beeldscherm weg te kijken. Bus 13. Iemand? Waar stopt bus 13? Natuurlijk vind ik de juiste halte, het juiste loket en – jawel – snapt de dienstdoende kassamedewerker me meteen wanneer ik vraag om een enkele reis Shanghai. Met behulp van de Lonely Planet ontcijfer ik het Chinees schrift. Klopt als een bus. Vertrekdatum en bestemming komen overeen met mijn wensen. Yes!
Tijd voor vertrek
In de vetrekhal zit een irritante man. Hij schreeuwt luid door de ruimte, rochelt – zoals enkele Chinezen dat kunnen – en gooit zonder blikken of blozen de verpakkingen en schillen van zijn eten op de grond. “Ik ben blij als we straks vertrekken, dan zijn we daar in ieder geval van verlost,” verzucht ik. Een soort school zoemer gaat. Bepakte en bezakte Chinezen springen op, dringen voor alsof dit de laatste mogelijkheid is om ooit nog in Shanghai te geraken. Verdringen elkaar op de trap naar boven, een worstelwedstrijd is er niets bij.
Scandinavië?
Cheapass reizen is ook echt ‘super duper‘ goedkoop. De keuze bestaat uit vier verschillende klassen. Mijn kaartje is voor de laagste klasse en dat is op z’n zachtst gezegd – massaal!
Voor wie het nog niet door had, ik zit op een schip. En wat voor een. Een grote, oude (1977) afgedankte smerige Scandinavische ferry. Die boot van Kuifje zag een stuk beter uit. Later lach ik er om….
Vaar je mee?
“Dat klinkt erg. Het viel vast wel mee, toch?” hoor ik je denken. Ik neem je even mee op een tour over het schip.
- De 1e & 2e klasse zijn 2 of 4 persoonshutten met eigen toilet/wasbakje. De klasse die er op volgt, herbergt 6 – 8 personen en heeft geen faciliteiten. De 4e klasse reizen (ja ik weet het, ik koos er zelf voor) is een ruimte voor pakweg 50 personen, zonder faciliteiten.
- De pauperklassen (3 en 4 dus) zijn in ruimten waar in de Scandic days restaurants of recreatieruimten waren. Nu zijn het slaapzalen, gevuld met stapelbedden.
- De openbare toiletten hebben geen bril. Of geen deur. Of geen van beiden.
- In de openbare eetzaal lijkt een bom ontploft. Lege flessen, noodle bakjes en etensresten sieren de tafels alsmede de vloer.
- In bovengenoemde ruimte geldt een rookverbod. Het ziet er blauw van de rook en peuken (én rochels) belanden op de retro vloerbedekking.
- Chinezen lopen in pyjama rond – kleren moeten netjes blijven voor de aankomst in de grote stad
- Bier drinken, stinkworsten eten en kaarten is het favoriet tijdverdrijf aan boord.
Kers op de taart. Die man, ja die nare, in de vertrekhal. Die ligt in het stapelbed naast mij……
Dag 2 op zee
Opvallend goed geslapen, een wonder. Vandaag heel de dag op zee. Mijn hart zegt: “spring overboord, verlaat deze varende hell hole, de kust is vlakbij”. Mijn verstand zegt: “Relax, morgen ben je in Shanghai…”
De merkwaardigheden/irritaties gaan op volle zee gewoon verder:
- Ik werk mijn reisdagboek bij. Onder het genot van vijf naar zweet- en alcohol riekende Chinezen in mijn nek.
- Vermaak van de dag: Het personeel houdt een soort van spreekuur. Keuze: bloeddruk laten meten, schoenen poetsen of iets met twee klosjes garen.
- De toiletten zijn aan gort. Het personeel loopt als een soort Scully & Mulder met mondkapjes en handschoenen rond, stukken blauw touw in de hand geklemd. MacGyver kan jaloers zijn op het doortrek mechanisme dat de crew met minimale middelen heeft gerealiseerd.
De tijd gaat eigenlijk best snel voorbij. Ik lees, schrijf. Kijk kwallen – echte! – en hang op het enige comfortabele meubelstuk aan boord; het bankje naast de receptie. Nu en dan doet een Chinees een poging tot een conversatie. Verder dan “Hello” en “Shanghai” komt het echter niet.
Shanghai in zicht!
04.15 uur. Mist. Shit. 05.00 uur. Oriental Pearl Tower, de Bund. Dit is geweldig! Shanghai, ik kom er aan! Meer en meer laat de stad zich zien. Oude statige koloniale panden, moderne kantoorflats. De straten zijn nog leeg. De stad is in slaap. Ik ben klaarwakker. Nog geen stap in Shanghai gezet, maar ik weet nu al dat ik van deze stad hou.
06.00 uur. Voet aan wal. Die Kuifje is zo gek nog niet. Shanghai in het ochtendgloren per boot begroeten, onbetaalbaar.
Praktisch:
- Een aantal jaar geleden is deze ferry uit de vaart genomen. Wil toch net als Kuifje en ik Shanghai ontmoeten vanaf het water? Tussen de plaatsen Qingdao, Weihai of Yantai – Shanghai worden nog verbindingen uitgevoerd.
- Zoek je een overnachtingsplek, check het Astor House eens