De camperreis van Wytze & Joan, het vervolg
Hoe verloopt de camperreis van de reislustige pensionado’s? In deel 1 las je over de voorbereidingen van deze ultieme roadtrip en de aanvang van de reis. Vanuit Europa bereikten ze via Turkije en Iran om door te rijden naar Turkmenistan. Precies waar het verhaal nu verder gaat.
Geen mensen, geen foto’s
Het land Turkmenistan, dat tot voor kort met ijzeren hand werd geregeerd door een fossiel overblijfsel uit de koude oorlog. Meneer heeft ter meerdere eer en glorie van zichzelf, de stad Asgabat omgetoverd tot een witmarmeren stad. We mogen van die waanzinnige gebouwen echter geen foto’s maken. Je ziet er ook niemand op straat. De parken met marmeren beelden zijn leeg en op iedere hoek van de straat staat een politieagent te koekeloeren.
Tijdens onze camperreis mogen we er maar 5 dagen verblijven. Onze auto wordt bij de grenzen bij binnenkomst en vertrek aan een minutieus onderzoek onderworpen. Alleen de oude ruïnes van de, door de zonen van Djengis Khan, verwoestte stad Merv zijn interessant om te zien. Daar raken we echter met onze camper muurvast in het drijfzand. Met hulp van lokale mensen komen we, na een middag zwoegen, weer los en daarna kunnen we verder richting grens. Vanuit Merv rijden we over steeds slechter wordende wegen naar Oezbekistan.
Terug naar de tijd van Marco Polo
Ook hier was een oude sovjetboef de baas. Maar men begint het zo langzamerhand iets beter te krijgen. Het is nog steeds een arm land met veel mensen en weinig eigen inkomsten uit de olie. Wel is de oude cultuur letterlijk nog aan te raken en voel je de zijderoute aan je voorbijtrekken. Je ziet de invloeden van de diverse godsdiensten, die overal tempels, moskeeën en kerken hebben nagelaten. De steden Buchara en Samarkand zijn kostbare monumenten van het kleurrijke verleden uit de tijd van Marco Polo. Zeer fraaie gebouwen, nauwe straatjes, madrassa’s en leuke oude markten. Kamelen- en geitenkuddes alom. Veel kleurige kleding. Een mooi land om te bezoeken.
Meer -stan landen tijdens de camperreis
Dan op naar Kazachstan. Een erg groot land met veel mooie natuur. We bezoeken de steden Shymkent en Almaty. We zien hier dat de islamitische invloeden kleiner zijn dan in het zuidelijke deel van de Stanlanden. Hier is de Russisch-Orthodoxe kerk alom aanwezig. We bivakkeren in mooie natuurgebieden en genieten van de schoonheid van de leegte met alleen maar een paar grote kuddes met paarden. Voor de grens met Siberië komen we op een camping terecht die door een Nederlander is opgezet. We blijven daar een paar dagen genieten van het naastgelegen natuurpark.
Midden in Siberië
Onze camper heeft alle slechte wegen goed doorstaan en is nog steeds in goede staat. We verversen regelmatig de brandstoffilters. De dieselbrandstof zal niet altijd even schoon zijn bij de oude pompen die we onderweg moeten gebruiken. Het motto is “tank halfleeg; vullen bij eerste de beste pomp”. Dit om te voorkomen dat we leeg zouden kunnen komen te staan. Via Semey gaan we richting Siberië. De grenspost werkt efficiënt. In een half uur zijn we klaar met de paperassen. Door Siberië rijden is goed te doen. De eerste stad die we bezoeken is Novosibirsk. We mogen midden in de stad op het centrale plein met fonteinen blijven staan met onze camper om de nacht door te brengen. Probeer dat maar eens op de Dam in Amsterdam.
Rusland verandert in Azië
We kruisen daarna dwars door Siberië naar de stad Irkoetsk. Dat blijkt een hele mooie oude stad te zijn waar de Boeddhistische invloeden vanuit Mongolië al merkbaar zijn. Daarna hebben we het Baikal meer voor een deel rondgereden. In een heel oud haventje aan de zuidkant ontmoeten we een Chinees echtpaar dat een reis vanuit China naar Europa maakt per camper. Het Baikal meer is een gigantisch meer. Je kunt Nederland er zo in kwijt.
➡ Lees ook: dit artikel over Irkutsk
Vanaf het meer naar Ulaan Ude gegaan, waar de Mongoolse cultuur en religie zichtbaar aanwezig is. Vooral de oude Buryati cultuur is goed merkbaar in de kleding, bouw en de taal van de mensen. Een paar oude, in klederdracht geklede, dames gingen speciaal voor ons een oud Buryati lied zingen. Onderweg naar de Mongoolse grens zien we de eerste nomadententen, de zogenaamde yurts of gers opdoemen in het landschap. Het begint langzaam maar zeker bij ons door te dringen dat we reeds een groot deel van de reis hebben afgelegd. Als er nu iets ernstigs met onze camper gebeurt wordt het lastiger om het apparaat nog weer terug te krijgen naar Nederland. Maar ook hier zijn techneuten.
De camperreis van Wytze & Joan in drieluik
Het eerste deel van de camperreis verscheen op 12 maart 2018 en lees je hier
Het derde en laatste deel verschijnt 23 april 2018 op OmniTraveler.