Denkend aan een weekendje weg in België, wordt zelden Mechelen genoemd. En dat is jammer. Door deze stad links te laten liggen doe de stad en jezelf namelijk tekort. Ga mee naar Mechelen, stad van Maneblusser, het prachtige Martin’s hotel en meer.
Brand!
“De toren staat in brand, de toren staat in brand!” dat zei die dronken zot in de 17e eeuw. Zo begint de aardige uitbater van Volkscafé Den Yzer zijn praatje, wanneer hij onze bestelling brengt. “Ik zal het u vertellen”, vervolgt hij zijn verhaal. “Het was op een bewolkte nacht, maar de maan was fel. De lomperd had te diep in het glas gekeken en dacht warempel dat de toren van onze Sint-Romboutskathedraal in brand stond. Enfin, hij sloeg groot alarm, maakte de hele stad wakker, om het vuur te blussen. Het enige dat er te blussen viel, was de maan.” Nu weet je meteen”, lacht hij “waar onze bijnaam, Maneblusser, vandaan komt. “Proost”, we heffen ons glas, Maneblusser bier, en genieten van het uitzicht over de Grote Markt.
Op café in Mechelen
Net voor onze tweede bestelling, komt de vrouw van de uitbater binnen. Hartelijk groet ze de stamgasten en groet ons met een knikje en een glimlach. Ze trekt haar jas uit en graait in haar tas. Met een zakje in de hand, gaat ze het café rond. Nieuwsgierig, wachten wij onze beurt af. “Vers van de beenhouwer,” zegt ze wanneer ze ons het zakje reikt. Bij ons tweede Belgische biertje, kunnen we knabbelen aan een heerlijk stuk gedroogde worst.
Kakkers
De schemer valt in, luidruchtig trekt er een groep mannen door de stad. “Het zijn de supporters van de Kakkers, ze trekken naar het stadion.” “Kakkers?”, herhaal ik, de man aan de tafel naast ons niet-begrijpend aankijkend. “Ja, zo wordt onze club (red. voetbalclub) KV Mechelen genoemd.” Wanneer ik hem vraag waar die naam vandaan komt, beginnen meerdere cafégasten zich er mee te bemoeien.
De ene vertelt een verhaal over een voetbalveld dat naast een vieze sloot lag, waar het altijd naar stront stonk, de andere heeft een onsamenhangend verhaal over de pet van een voormalige voorzitter die precies op een toiletpot leek. “Nee, nee, nee, dat is het niet! Vroeger waren er niet zoveel tribunes, zaten supporters op hun hurken, het leek dan alsof ze zaten te kakken!” zegt mijn buurman uiteindelijk met krachtige stem. Vermoedelijk heeft iedereen hier in Mechelen een eigen verhaal. Wij drinken onze Hopsinjoor leeg en bedanken iedereen voor een gezellige middag.
This is my church
Via de Begijnenstraat lopen we op ons gemak naar Martins Paterhof. In de voormalige Minderbroederskerk slapen we vannacht in een van de meest fantastische hotelkamers die ik ooit gezien heb. Een prachtig glas-in-lood raam, een fraai oud detail in een kamer voorzien van alle hedendaagse comfort. (Hier lees je nog meer over mijn romantische nacht in dit geweldige hotel)
Dwalen langs het Dijlepad
Na een heerlijke nacht en een fijn ontbijt, strekken we de benen. We wandelen langs het water, midden in het centrum, wat een unieke ervaring en heerlijk ontspannend. Ik kan je verzekeren, wandelen over het Dijlepad is een echte aanrader. Prachtige gevels, uit de 16e en 17e eeuw aan de havenwerf. Vooral het houten huis, De Duiveltjes genaamd, is een waar meesterwerk. We pauzeren onze tocht even in de groene oase die Kruidtuin, heet.
Voor anker gaan
Voor we weer koers naar huis zetten, brengen we een bezoek aan de brasserie van het brouwerij het Anker, bij bierliefhebbers welbekend van de beroemde Gouden Carolusbieren. De brouwerij stamt reeds uit 1369 en is daarmee een van de oudste brouwerijen van het land.
Tot nog eens!
Met een wafel in de hand, een laatste blik werpend op de stad, kijken we elkaar aan en zeggen: “Mechelen, tot nog eens!”
Bezocht jij deze leuk stad al eens? Zeker een keer doen hoor!
Nota Bene: Volkscafés verdwijnen steeds meer uit het straatbeeld. Den Ijzer is in de loop der tijd, met wisselend succes, na ons bezoek, door verschillende uitbaters in stand gehouden, gesloten en doorgestart.