Toeristenval
Woensdag 17 oktober 2013 maakte de Dikke van Dale haar nieuwe woorden bekend. Ook de reisbranche heeft er een nieuw woord bij gekregen, toeristenval.
Au
In eerste instantie dacht ik aan toeristen, die op slecht schoeisel bij bezienswaardigheden struikelde en zo onfortuinlijk ten val komen. Zoals ik zelf ooit eens, gehuld in teensplippers, een tiental treden van de Sacre Coeur in Parijs van naderbij bekeek, terwijl ik naar beneden tuimelde. Maar nee, het gaat om het volgende:
’toeristenval: toeristische bestemming zonder werkelijke cultuurhistorische, geografische of geologische betekenis, die speciaal gecreëerd is om toeristen te lokken met als doel hen er zo veel mogelijk geld te laten uitgeven.’ Bron: http://nos.nl/artikel/430260-grexit-en-retweet-in-van-dale.html
Wikipedia maakt het wat minder dramatisch en geeft aan dat veel bezoekers van een dergelijke tourist trap, vaak wel de humor of de waarde er van kunnen inzien. En wat blijkt, ook ik maak me schuldig aan het bezoeken van dergelijke plaatsen.
Baarle
Baarle-Hertog en Baarle Nassau, zijn een goede cash cow. Als kind fietste we regelmatig vanuit Breda naar deze pittoreske stadjes die gelgen zijn op de grens tussen Nederland en Belgie. Ik vond het als klein meisje erg grappig steeds over de grens heen te springen, om zo van het ene in het andere land te zijn. Dat die grens niet meer was dan een paar klinkers en een grenspaal, dat boeide niks. De horeca vaart er wel bij, ook slaat men massaal bier, sigaretten en chocolade in. Nu ik volwassen ben, is de lol van met ene been in het ene land en het andere been in het andere land staan verdwenen, maar het blijft een gezellige plek om naar toe te gaan.
Maar gaat het niet, zoals altijd in toerisme, om beleving? Ervaar je dat je er in getrapt bent, of kun je er toch de grap of toegevoegde waarde wel van in zien.
Kreta
Wat ik zelf een toeristenval beschouw is het paleis van Koning Minos in Knossos, Kreta. Tijdens mijn studententijd aan de Hogeschool voor Toerisme en Verkeer, vertelde mijn docent Kunstgeschiedenis hierover boeiende verhalen. Hoe de Minotaurus briesend door het labyrinth ging en hoe de koning in zijn prachtig gedecoreerde troonzaal zijn hofhouding bevelen gaf. Wat ik er aantrof waren de restanten die door opgraver Sir Arthur Evans iets te enthousiast in elkaar geknutseld en opgeschilderd zijn. Ik had helemaal niet het gevoel te maken te hebben met een duizenden jaren oude beschaving, maar met een lokatie waar iemand een hand vol oude stenen en een blik verf tegenaan had gegooid.
Nu Nederland een woord rijker is, denk ik dat we allemaal ook wel eens een illusie armer geworden tijdens de vakantie, niet waar?
Ben jij wel eens in een toeristenval getrapt?