Reloj. Paraguas. Suficiente. Drie Spaanse woorden die ik mijn leven lang niet meer vergeet na een cursus Spaans in Salamanca.
Op naar Salamanca
In 1996 verbleef ik een week lang in Salamanca om er Spaans te leren. Study Travel en mijn hogeschool, de NHTV in Breda, sloegen de handen ineen. Twee bussen vol studenten togen vanuit Nederland naar de Spaanse stad om er zich het zuivere Castiliaans eigen te maken.
Twee aan twee werden bij een gastgezin ondergebracht – in mijn geval gastmoedertje – in de ochtend in de schoolbanken van Academia Mester, ’s middags op pad in de stad of omgeving.
Reloj
Kranige oude doña Leonor Miguel Miguel neemt mij en een reisgenootje onder haar hoede. Ze toont ons de slaapkamer en ratelt vrolijk;”¿A qué hora debe mantenerse?” Huh? Als twee hertjes die in de koplamp kijken, staren we onze gastvrouw aan. “la escuela mañana,” voegt ze er aan toe.
Kordaat loopt ze naar de muur. “¿A qué hora?” herhaalt ze nog een keer, alsof ze een doofstomme iets duidelijk tracht te maken. “¿usted tiene un reloj?” Rimpels verschijnen in mijn voorhoofd. Ho, dit gaat echt te snel, ik heb pas een half jaar Spaanse les gehad. Ik doe een duik in mijn reistas en trek er een woordenboekje uit. Driftig begin ik er in te bladeren.
Reloj, reloj. Hoe schrijf je dat in hemelsnaam?
Reloj – Horloge, lees ik. Of ik een horloge bij me heb? “No No No!” Ze wijst op de muur, maakt een tikkend geluid. Een klok? Oh, wacht! Een wekker? Of ik een wekker bij me heb en hoe laat ik morgen gewekt wil worden, voordat ik naar school ga….
Paraguas
Salamanca is een prachtige stad, helaas, het regent veel tijdens mijn verblijf. De eerste ochtend regent het gatos y perros 😉 “Su paraguas,” roept mijn moedertje terwijl ik mijn regenjack aantrek. Een paraplu, die vergeet ik zeker niet.
Suficiente
De lunch, almuerzo, is er een om U tegen te zeggen. Ten eerste zijn wij Nederlanders het niet gewoon tussen de middag warm te eten en ten tweede deze dame kookt alsof ze een compleet weeshuis te gast heeft. Salade, brood, friet, fruit, ijs. Pfff… Mijn roomie en ik kijken elkaar aan met een blik van “Dit kan ik ECHT NIET op”. Tijdens een rondleiding door Salamanca die ’s middags volgt, overleggen we me medestudenten. Het gros heeft het gevoel dat zijn/haar BMI acuut gestegen is. Een van de meereizende docenten bied uitkomst. “Zeg, vergezeld met je liefste glimlach, suficiente,” vertrouwt hij ons toe.
De volgende middag dreig ik bijna uit elkaar te ploffen. “Postre,” klinkt het opgewekt vanuit de keuken, terwijl mijn gastvrouw de borden – waarop eerder een mega schnitzel lag – in de gootsteen klettert. Sterk zijn nu. “Suficiente,” piep ik een tikje gegeneerd. Het feit dat mijn Spaans vooruit gaat, is voor haar – gelukkig – belangrijker dan dat ik haar vers gemaakte fruitsalade afsla.
En verder?
Leerde ik dan verder helemaal niets in een week tijd in Salamanca? Laat ik het zo zeggen, mijn Spaans is nog altijd – na 3 jaar lessen te hebben gevolgd – zeer basic. Ik leerde bij, maar volgens mij gebeurde dat niet tijdens deze trip.
Verder maakte ik toffe excursies in de stad zelf, genoot van (mijn eerste) tapas. Bracht een bliksembezoek aan de hoofdstad Madrid, wierp een blik op Ávila en dook in de geschiedenis in het stadje La Alberca.
Praktisch
- Organisatie Study Travel organiseert nog altijd taalreizen naar een keur aan bestemmingen – ook Salamanca – niet alleen voor studenten, ook voor volwassenen en zelfs gezinnen.
- Tip: ik reisde destijds met de bus, zou ik niet doen. Een lange rit, taaie rit. Ga vliegen (in combinatie met een treintraject)
Hoe is met jouw talenknobbel? Spreek jij Spaans? Waar leerde je het?
Eén reactie
Hallo Eva, wat ontzettend leuk om jouw blog te lezen. Mooi dat je taalreis je zo bijgebleven is!
Salamanca is nog steeds één van onze topbestemmingen in Spanje :-). Wie weet tot een volgende keer!
Saludos van het StudyTravel-team.