Welke reisbenodigdheden heb je (niet) nodig?
Na eenmaal een besluit te hebben genomen omtrent de reisroute, werd het tijd om onszelf van reisbenodigdheden te gaan voorzien. Wat schafte ik aan en gebruik ik het nog altijd?
TEVA’s
Van mijn mama kreeg ik, bij wijze van vervroegd verjaardagscadeau, een paar TEVA’s. Super praktisch, lekker voetbed, mooi profiel, lichtgewicht en waterbestendig. Maar al vanaf het moment dat ik ze bij de sportwinkel in Breda voor de eerste keer aantrok, bekroop mij het gevoel van:”uhmmm nee…”.
Er ontwikkelde zich een soort haat-liefde verhouding tussen mij en mijn schoeisel. Onder mijn spijkerbroek vond ik ze nog wel o.k.. Echter onder een rokje, kreeg ik het gevoel zo’n schoentje aan te hebben, dat je wel eens onder een gegipst been ziet. Bijkomend probleem: bij vertrek uit Mongolië, schenk ik mijn dichte schoeisel aan de lokale bevolking. Verder heb ik niets anders bij me om aan mijn voeten te doen. Voor de resterende 5 maanden reizen….
Mijn TEVA’s en ik gingen door een relatiecrisis en bemiddelen had weinig zin. Na een trekking in Sapa, Vietnam scheidden onze wegen. Ik reis verder op mijn op maat gemaakte teenslippers uit Hoi An. Maar zoals in iedere relatie weet je na verloop van tijd toch weer de positieve dingen er van in te zien. Ja, ik heb mijn TEVA’s nog altijd, ze vergezelde mij op vele reizen, ook al kwamen ze soms mijn rugzak niet eens uit.
Moneybelt
Tegenwoordig kan er in de meeste landen gepind worden, maar in 2003, was dat nog niet het geval. Je ontkwam er dus niet aan om contant geld (Dollars) mee te nemen en, wie kent ze nog, Travellers’ cheques. Te veel papierwerk om in een portemonnee te stoppen, dus komt de moneybelt om de hoek kijken. Een zakje dat je onder je kleding om je middel kunt dragen. Hartstikke handig!
Mijn reisgenoot heeft braaf zes maanden deze goodie gedragen, ik daarentegen was er snel klaar mee. Ten eerste leek het of ik 3 kilo zwaarder was, door de bobbel onder mijn dunne zomerse shirtjes en, misschien ben ik wel de enige, want ik heb het nog nooit van iemand anders vernomen, ik kreeg er uitslag van. Door de warmte ging het kleinood zitten broeien en veroorzaakte kleine bultjes en jeuk.
Andere reisbenodigdheden, mijn backpack bijvoorbeeld
Voor 2003 reisde ik voornamelijk georganiseerd, een rugzak was voorheen dan ook niet nodig, een stevige reistas was voldoende. Waar een reistas voldoende is wanneer je op luchthavens opgehaald wordt en per transferbusje naar je hotel gebracht wordt, blijkt dit toch een stuk minder praktisch wanneer je alles zelf moet regelen. Bovendien backpacken doe je toch niet met een tas, maar met een rugzak. Mijn fijne NOMAD rugzak van 55 liter, heeft mij tijdens mijn reis van zes maanden geen moment in de steek gelaten en tot op de dag van vandaag nog steeds niet.
Leesvoer
En dan natuurlijk, een beginnend reizigers kan niet zonder (of denkt niet zonder te kunnen), de Lonely Planet. Tijdens de reis van 2003 waren we maar kort in Rusland en georganiseerd in Mongolië, dus deze LP’s kunnen thuis blijven. Het zware boekwerk voor China gaat wel in de tas mee, even als de exemplaren van van Laos, Cambodja en Vietnam. Aangezien China en Thailand de competitie met elkaar aan kunnen gaan, qua volume, valt het besluit het boekwerk van Thailand niet vanuit Nederland mee te nemen. Deze kopen in Vietnam, een gekopieerde versie, waarvan we hopen dat deze alle pagina’s bevat.
Het lijkt erop dat we kunnen gaan vertrekken………
Eén reactie
Ook al heel herkenbaar. Met meer dan 100 reischeques op pad in een heel dikke moneybelt. Een half uur met de bus om bij een telecom kantoor te komen om naar huis te bellen over een krakerige lijn. Ook ik heb Teva’s die ik nooit draag. Behalve als mijn schoenen kapot zijn. Maat 46 is slecht te krijgen in China. Daarom neem ik ze dus altijd mee…