2003: Ik reis voor de eerste keer naar Cambodja. In mijn Lonely Planet lees ik een verhaal over het Independence Hotel Sihanoukville, mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Het verhaal
“Aan het einde van Independence beach ligt het oude Independence hotel. Locals beweren dat het er spookt, kijkende naar de staat waarin het verkeerd zou het best eens waar kunnen zijn. Tevens lijkt het ’s nachts de functie van een bordeel te bekleden, mocht je grommen en kreunen horen, wellicht is het toch geen ronddwalende geest. Canadia Bank investment group heeft plannen voor een grootscheepse renovatie en wil de ruïne om te toveren tot een 4-sterren hotel, compleet met een Stratosphere-achtige toren zoals in Las Vegas, maar dan kleiner.” – vrij vertaald naar Lonely Planet Cambodia 4e editie augustus 2002
➡️ Lees ook het artikel: Spooky Sihanoukville Hotel to Get Face-Lift
Wat er aan vooraf ging
Het hotel opende in 1964 haar deuren en moest de Fransen laten zien, dat Cambodja het ook zonder hen kon. De zeven verdiepingen tellende toren, was zelfs de hoogste van het land en koning Sihanouk droeg hoogst persoonlijk zelf zorg voor het interieur van het hotel. Hoogwaardigheidsbekleders waren graag geziene gasten, zelfs Jackie Kennedy legde haar hoofd hier te rusten.
Toen brak de donkerste periode ooit aan in het land. Pol Pot en zijn Khmer Rouge regeerden met harde hand over het land. Het hotel kwam in verval en werd door het regime gebruikt als wachttoren, dorpelingen werden in het lege zwembad onder bamboe staken gevangen gehouden.
Na de val van Pol Pot werd het hotel in 1992 kortstondig opnieuw in gebruik genomen om opnieuw in verval te raken. In 2007 is het dan eindelijk zo ver; het Independence Hotel Sihanoukville opent opnieuw haar deuren om ze tot op heden niet meer te sluiten. Nieuwe verf, nieuwe meubels, nare herinneringen weggepoetst en een spiksplinternieuw nieuw zwembad.
Independence Hotel Sihanoukville anno nu
Vanuit het Veranda Natural Resort in Kep, reis ik per minibusje naar het Independence Hotel in Sihanoukville. De chauffeur probeert zijn eigen portemonnee te spekken door te zeggen dat hij niet weet waar het hotel is, te zeggen dat het heel ver weg is, kortom of ik even een paar dollar meer willen betalen.
Zonder een cent extra uit te geven, rij ik over de ellenlange oprijlaan en sta ik voor de entree van het hotel. Een hotel met een bewogen geschiedenis, een hotel dat iedere inwoner van Cambodja kent, een landmark.
Het inchecken verloopt niet helemaal soepeltjes, het lijkt of het personeel vandaag haar eerste shift draait, maar de Aziatische gastvrijheid en vriendelijkheid maakt het goed. Het hotel ligt op aan een breed privéstrand, een oase van rust. Denk weelderige tropische tuinen en uitzicht op zee (bijbetalen, dus kijk ik NIET op zee uit).
Na de lange busrit, verruil ik het mijn kleding voor een bikini en plons in het buitenzwembad. Er staan een paar strandstoelen om de vierkante bak heen, maar het mist wat charme en gezellige sfeer.
Mijn kamer is ruim, net als de badkamer en van de gemakken voorzien die men bij een 4-sterren hotel mag verwachten. WiFi is in de kamer beschikbaar.
De eerste avond dineer ik op het Sunset Terrace. Een prachtige plek, direct aan zee. Het ontbijt is te nuttigen in het Coral Restaurant en is buffet-vorm. Uitgebreid en van alle smaken voorzien. Voor de liefhebber er is tevens een fitness centrum en Spa aanwezig (geen gebruik van gemaakt). Een pendelbusje rijdt een paar keer per dag (gratis) naar Sihanoukville en terug.
Conclusie:
De tijd dat het hotel overwoekerd was, ligt intussen al weer heel wat jaren achter ons. Echter in de tussentijd dat het haar deuren opnieuw opende en de dag van vandaag is er her en der, zo lijkt het, wat onderhoud bij ingeschoten. Begrijp me niet verkeerd, het is een prima hotel, maar ik zag voor deze kwalificatie en bijbehorende prijs wel betere accommodaties. Toch, ben ik blij dat ik het hotel waar ik zo lang geleden al over las, zelf in haar nieuwe jasje heb kunnen ervaren.