Langs de oevers van de Yangtze – van huwelijksreis tot spookdorp

Ruim twee maanden on the road, tijd om de panda’s in Chengdu achter me te laten. Tijd om mezelf op te maken voor een trip langs de oevers van de Yangtze rivier.

Plannen, maakte ik niet gek veel voor mijn vertrek, maar een tocht over de machtige Yangtse Kiang rivier passeerden in mijn gedachten wel de revue. Nu ik meer dan acht weken van huis ben, is de knoop doorgehakt en boek ik bij Sam’s guesthouse een trip over de ‘Blauwe rivier’.

Ciao Chengdu

Sam’s Guesthouse, alsmede favo restaurant Carol by the river, maakten van een Chinese miljoenenstad tijdelijk mijn thuis. Nu is het tijd om weer uit te vliegen, op naar het volgende avontuur. Sam zet me in een taxi en wuift me na tot hij nog slechts een stip aan de horizon is. De taxichauffeur maant me mijn gordel vast te maken, hetgeen me een zwarte diagonale streep op mijn nog enige schone shirt oplevert. Intussen scheld hij op zijn baas (zo klinkt het nochtans) en steekt een naar riekende sigaret op.

“You, out!” een smeulende nicotinestick mijn kant op wijzend. “Waarom lijkt een busstation, nu nooit eens op een busstation?” vraag ik mezelf af. Ter nauwer nood weet ik met mijn backpack een rochel van de buschauffeur te ontwijken.

Een kleine quiz: hij is acteur, stuntman en regisseert, schrijft en produceert zijn meeste film zelf én ik ‘mag’ er urenlang tijdens deze rit naar Chongqing naar kijken. Rara wie is dit?* De televisie voor in de bus, vertoont non-stop de hilarische kapriolen van deze beroemde acteur.

De man voor me, lacht zo hard, zijn hoofd in zijn nek leggend, zijn mond van oor tot oor opengesperd dat ik de noedels van gisteren nog tussen zijn zwarte kiezen zie zitten. Chinees vermaak ten voeten uit.
*Jawel lieve mensen, het is niemand minder dan de immer geestige Jackie Chan

Chongqing, toegangspoort tot de Yangtze

Eenmaal aan boord, kan ik er om lachen, de middag die er aan vooraf ging, dreigde ik mijn geduld soms toch echt even te verliezen. Ter illustratie een korte samenvatting van de procedure in/rond de haven van Chongqing:

Aankomst Chongqing. Mannetje met verfomfaaid briefje in de hand: MRS. HPAKER E. – gemakshalve ga ik er vanuit dat het HOPSTAKEN moet zijn
Westerlingen in het ene busje. Chinezen in het andere
“Wait!” gevolgd door het uitzitten van pakweg drie kwartier in een vrijwel leeg restaurant wachtend op wat komen gaat…
Een eindeloze tocht door de catacomben van de haven afleggen
“Bag!” – de woordenschat van ‘de mannetjes’ wordt er niet groter op. Ik laat mijn tas achter. Op een speelgoedklok toont een moederlijk type me dat ik 17.00 uur terug moet komen. Oké.
Van het ene regelventje naar het andere kuiertje, van boekingskantoor naar bagagedepot. Nog altijd heb ik mijn ticket voor de boot niet in handen *zucht*
Het voucher van Sam’s guesthouse is in het Engels, een schrift dat de meesten hier (nog) niet machtig zijn.
“Cable car!” commandeert een Chinees met lange haar uit zijn kin en wijst naar een soort container op een rails.

I’ve made it

Schommelend op een gammel ponton, hijs ik mezelf aan boord. I’ve made it! Tegen achten zet het schip zich in beweging, kort er na val ik op mijn stapelbed in de hut (die ik deel met een pasgetrouwd Chinees stel uit Wuhan) in slaap. Een reis langs de oevers van de Yangtze is een vermoeiende aangelegenheid……

Spookstad aan de Yangtze rivier

Voor mijn gevoel is het nog middernacht, de boordradio kraakt om vijf uur in mijn oor. Mijn Chinese buurman, pakt mijn hand en trekt er zachtjes aan. “Wake up,” fluistert hij, “tijd voor de eerste excursie,” voegt hij er kinderlijk enthousiast aan toe.

Duwen, trekken, voorkruipen alles is geoorloofd om als eerste aan wal te zijn. De Chinese populatie en een handvol bleekneuzen, stappen als een zwerm bijen van de boot in de kabelbaan op weg naar de hel. De hel, hoor ik je denken. Zo erg zijn die Chinezen nou toch ook weer niet. Nee, nou ja, goed laat maar. Ja de hel!

De hel die Fengdu heet

Fengdu, waar ik me op dit vroege uur van de dag bevindt, staat bekend als een spookstad. Hel en verdoemenis viert in een omvangrijk tempelcomplex hoogtij. Alsof dat nog niet genoeg angst aanjaagt, krijg ik kippenvel van de half afgebroken, deels verlaten huizen die in het ochtendschemer behoorlijk sinister uit. (red. ten tijde van mijn reis, was de driekloven dam nog geen feit, vele dorpen die nu onder water staan, werden toen nog bewoond)

Overigens zou het beste fijn zijn, als de gids wat Engels zou spreken? Veel van mijn vragen blijven nu, helaas, onbeantwoord. Mocht jij het antwoord op de volgende vragen weten, please let me know:

Waarom mag je slechts twee stappen zetten op het bruggetje voor de tempel?
Hoezo moet je met je voet op een koperen bal balanceren?
En wat is het nut van een maal om je as draaien om een soort grafzerk
Of waarom moet de je tempel lachend verlaten……

Shibao Pagoda

“Hoe hoger je klimt, hoe groter de kans is dat je dromen werkelijk worden,” zegt het verse bruidje uit mijn hut, terwijl ze haar wandelschoenen stevig dicht geknoopt. Twaalf verdiepingen telt de wat krakkemikkige Shibao Pagoda. De tijd die ons gegund is, is slechts kort, maar met gepaste trots kan ik mededelen dat ik de top behaald heb. Mijn toekomst lacht me toe!

Drie kloven

Opnieuw vroeg uit de veren. De slaap nog uit mijn ogen wrijvend, sta ik op het voordek mijn mond wagenwijd open. Het schip passeert de eerste kloof (Three Gorges). WAUW! Het schip pruttelt tussen de indrukwekkende bergen over de machtige Yangtze, een fantastisch schouwspel. De klok tikt zeven uur aan. Een grote wisseltruc vindt plaats. In kleine bootjes vaar ik met mijn nieuw verworven Chinese vrienden langs de oevers van de Yangtze in de zogeheten Lesser Gorges. Een schitterende tocht!

Bruggen in aanbouw

De nog in aanbouw zijnde Drie Kloven Dam, het einde van de trip, komt onverbiddelijk dichterbij. Dit controversiële megaproject zorgt er voor dat pakweg twee miljoen mensen moeten verhuizen, zodat andere delen van China van elektriciteit voorzien kan worden. Het water zal door de aanleg van deze dam aanzienlijk stijgen en het landschap voor altijd veranderen. Her en der in het landschap zie ik borden die aangeven hoe ver het water zal stijgen na de voltooiing van de megalomane operatie. Bruggen in aanbouw domineren de oevers.

Rond zessen bereikt het schip de eerste sluis. Per bassin zakken we gemiddeld 20 meter. Yichang bereiken is een tijdrovende zaak. Tegen 02.00 uur wankel ik slaapdronken van boord. Varen langs de oevers van de Yangtze, geweldig!

Nog even dit over onze Yangtze trip:

Op zondag 03 augustus 2003 ging ik aan boord. Dinsdag (of eigenlijk woensdag) 05 augustus is de trip ten einde
Aangezien ik in 2003 een half jaar door Azië reisde, koos ik voor een gedeelde hut op een Chinees schip. Wil je optimaal van je reis genieten, kies dan voor een luxe variant, die gemakkelijk via Nederlandse reisorganisaties te reserveren is
De Drie Kloven Dam werd in 2006 voltooid. Het landschap langs de oevers van de Yangtze is sinds mijn trip en de voltooiing van het project ingrijpend verandert. De Shibao Pagoda staat met haar voeten in het water, dorpen die ik aanschouwde liggen inmiddels in het rijk van Atlantis