Mijn eerste cruise, een zeilcruise. Wow, wat een fantastische week was dat. Met gezonde spanning in mijn lijf vlieg ik naar Palma de Mallorca om er aan boord te gaan aan een van de Star Clippers zeilschepen – zeg geen boot – en een week lang langs de Balearen en de Spaanse kust te varen. Living the cruise life (and I liked it!)
Hijs de zeilen
Reminder aan mezelf: Niet door het patrijspoortje in mijn hut naar buiten kijken! Waarom niet? Dan krijg ik accuut last van zeeziekte, terwijl ik daar verder aan boord totaal geen last van heb. Het leven aan boord is heerlijk. Een fijne hut, waar je steward elke avond het programma voor de volgende dag voor je klaarlegt en een chocolaatje op je kussen achterlaat. Heerlijke ontbijt- en lunchbuffetten en top kwaliteit diners. Eet niet te veel, want elke dag om 17.00 uur is er ook nog een klein buffet en voor de nachtbrakers tevens een midnight snack. Nee, met het eten zit het wel prima.
Had ik voor vertrek al keuzestress (lees hier maar) eenmaal de zeilen gehesen worden de keuzes er niet gemakkelijker op. Meedoen met een workout (er is geen gym aan boord), een lezing volgen, in de mast klimmen – dat was supergaaf om te doen – van het eindeloos mooie uitzicht genieten of… Aan boord blijven of aan wal gaan? In alle aanleghavens koos ik voor de laatste optie en daar heb ik zeker geen spijt van gekregen.
Het blauwe eiland, Formentera
Met de eerste tenderservice – tenderservice: wanneer het grote schip niet in de haven aan kan leggen, worden de passagiers met kleine bootjes naar de wal gebracht – zet ik koers naar Formentera. Het eerste eiland van de Balearengroep dat ik tijdens deze week aan zal doen. Via een pad langs de kust bereik ik playa sa roqueta waar de jongens van het sports team in de brandende zon al staan te wachten. Ik waag we me aan SUPpen, maar bak er weinig van. Wellicht had ik toch beter voor de kano kunnen kiezen….
Formentera is zo’n plek waarvan ik onmiddelijk dacht; “daar wil ik ook eens een keer met mijn gezin naar terugkeren.” Of het er ooit van komt. Wie weet?
➡️ Lees ook: Formentera met kinderen
We’re going to Ibiza
Ibizastad, de mooiste aanlegplaats tijdens mijn zeilcruise. Het schip gaat aan de voet van de oude stad voor anker. Hoe gemakkelijk wil je het hebben? In de ochtend dwaal ik door de lege straatjes van Ibizastad en ga ik hotspotten met de leuke reisgids Come in we’re open in de hand.
Na de lunch, die ik aan boord nuttig, zet ik mijn tanden in de lokale lekkernijen. De dag sluit ik af, met mijn voeten in het zand van Talamanca.
Weerzien met Valencia
In Valencia kom ik al tijd te kort, nog voor ik in het centrum ben. En te bedenken dat ik hoopte dat ik meer zou zien dan tijdens mijn eerste bezoek aan de stad. De haven ligt een tikje buiten het stadshart. Een taxirit brengt me naar Mercado Colon, waar ik een afspraak heb met Roos van Verrassend Valencia.
Een leuk gesprek en een horchata verder, wandel ik met Miriam van Valencia Tourism naar Plaza de la Reina. Op dit drukbezochte plein stap ik op de Valencia Bus Turistic en leg onder de bloedhete zon Ruta B – Valencia Maritima af. Oververhit sta ik anderhalf uur later terug op het plein. In mijn hoogste versnelling, zwetend als otter, struin ik nog door het oude centrum en pak dan de bus – met mijn Valencia Tourist Card – terug naar de haven. De boot missen, dat wil ik echt niet!
Valencia ik kom terug, beloofd en dan neem ik de tijd voor je. Tot snel!
Sant Carlos de la Rapita
Sant Carlos de la Rapita is een Spaans stadje, zoals een Spaans stadje moet zijn. Loom, gemoedelijk en betaalbaar. Het kleine centrum heeft een markt en een terras met goedkope koffie. Bij het strand lunchen schoolklassen onder de schaduw van de palmen.
Mijn reismaatje(s) op Menorca
“Wij staan te wachten! Ben met m’n 2 dochters je herkent ons zo!” verschijnt er in het beeldscherm van mijn telefoon. Clarice, Ariane en Elise van de Menorca reisgids voor kinderen Reismaatje Menorca nemen me op sleeptouw op het vierde eiland van mijn zeilcruise. Verborgen baaitjes, oude nederzettingen, gezellige eetadresjes, deze dames kennen alle ins & outs van het eiland. Bedankt voor jullie gastvrijheid dames. (In dit artikel lees je uitgebreid over mijn bezoek aan Menorca)
Sunny Sóller
Sóller, op Mallorca is mondain met een tikje romantiek en hier en daar besprenkelt met wat jugendstil. Wederom een tenderservice naar de haven, waar ik de nostalgische houten tram, bouwjaar 1912, vanuit Port de Sóller naar het 5 km verder gelegen centrum van de stad neem. Het is lastig kiezen welke fraaier is de Kathedraal le Seu, het Palau de l’Almudaina of de Basílica de Sant Francesc.
Palma de Mallorca, mijn zeilcruise is ten einde
Een week – lijkt veel langer – later ben ik terug waar ik begon, de haven van Palma de Mallorca. Afscheid nemen nadert. Dag fijne hut, dag elke dag met Vangalis’ Conquest of Paradise de haven verlaten, dag mooie zonsondergangen op zee. Maar ook dag lieve crew, dag ober Fritz die mij dagelijks van heel veel lekkers voorzag. Dag haren in de wind, zilt in mijn mond, op blote voeten op het dek en elke dag een nieuw avontuur in een andere aanleghaven. De dagen zijn voorbij gevlogen. Dit was mijn allereerste zeilcruise, maar ik kan me heel goed voorstellen dat ik – net als de vele anderen aan boord – terugkom. Er zijn immers vaarroutes genoeg. Geen vaarwel, maar een gemeend tot ziens. Ahoy!
3 reacties
Wat heerlijk! Ik ben gek op Spanje en vanaf zo’n schip lijkt me helemaal fijn!
Hoi Chantal, weet je wat het ‘probleem’ is met zo’n zeilcruise, ik wil nog een keer! En alle plekken die ik bezocht, wil naar terugkeren. deze reis wekt(e) nog meer reislust in me op.
Wat een verwennerij! Star Clippers is onvergetelijk! Leuk om je er’vaar’ingen te lezen!